burgu

Mediat greke raportojnë se administrata e burgut të Korydalos në Greqi ka miratuar kërkesën për dy ditë leje për Dimitris Koufontinas, një nga figurat kyçe të grupit të majtë terrorist, “17 nëntori”.  Vendimi ka provokuar reagime të mëdha politike, për shkak se grupi në fjalë ka organizuar vrajse politikanësh, atashesh, biznesmenësh që nga themelimi i vet. Ai e mbante Greqinë prej kohësh në listën e vendeve me burim terrorizmi politik, ndërkohë që për vite të tëra autoritet nuk mundnin të arrestonin celulën vepruese.

Fotoja në fjalë është publikuar së fundmi nga Arkivi Dixhital I Elbasanit, një faqe online që kujdeset për të evidentuar historikun e qytetit. Fotoja e cila është ofruar nga qytetari z. Hysen Velenica paraqet një grup rebelësh, anëtarë të lëvizjes së Haxhi Qamilit, në burgun e Elbasanit.

Në letërsinë shqipe, sikurse e kemi përmendur më parë, romani autobiografik ka traditë modeste. Nëse do të na duhej të pranonim kritere rreptësisht të përcaktuara për romanin autobiografik, në letërsinë shqipe nga të paktët romane që klasifikohet menjëherë si i tillë është “Ridënimi”, i F.Lubonjës.

Ende nuk e njohim letërsinë e burgut dhe, më gjerë, letërsinë e shkruar nga shkrimtarët e burgosur për shkaqe “politike”. E fus në thonjëza fjalën politike, sepse diktatura edhe po të mos e kishe të shpallur ndërgjegjen tënde të kundërshtimit, do ta sajonte sa më lehtë, e mundësisht, sa më trashë një pretekst arresti e dënimi. Them nuk e njohim ende të plotë këtë letërsi të burgut, të cilën shkrimtari Visar Zhiti (edhe ky një ish i burgosur i famshëm) e ka pagëzuar me nocionin ndoshta më të saktë: burgologji.

“Megjithëse ishte mesditë biruca ishte e errësuar … Jashtë binte shi dhe qielli ishte nxirë …” Është kjo një fjali e marrë nga romani juaj “Hetimi”, një roman mbi periudhën e burgut. Le ta nisim nga kjo fjali bisedën … Ku ju çon në kujtesë?

Ndodhet në Panama dhe është ndër burgjet me kushtet më të rënda. Qeli të mbipopulluara, kujdes mjekësor minimal, vite pritjesh deri në dhënien e vendimit. Në qelitë e pista, të burgosurit jetojnë me qen, mace, pa folur për sigurinë që është shumë e ulët. Një realitet që raportohet shpesh nga vendet e Amerikës Qendrore:

Gjykata Kushtetuese ka publikuar sot vendimin e vet për kërkesën e Shoqatë për Mbrojtjen e Tregtarëve dhe të Tregut për shfuqizimin e disa neneve të ligjit nr. 99/2015 ““Për disa ndryshime në ligjin nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë, të ndryshuar”, si të papajtueshëm me Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë”.

Ambasadori amerikan në Tiranë Donald Lu ka përsëritur gjatë një pritjeje të organizuar nga Komisioni për Reformën në Drejtësi, se kjo e fundit do të miratohet në pranverë dhe se shumëkush duhet të ndihet i trembur. “Kam besim se në pranverë do të festojmë miratimin e reformës në gjyqësor. Këta njerëz kanë frikë se do humbin vendin e punës dhe të ardhurat e pista. Këta njerëz kanë frikë se do humbasin paratë e pista dhe do të përfundojnë në burg. Ndoshta këta njerëz duhet të kenë frikë. Duhet të gjendet një mënyrë që atyre t’u prishen pushimet’, tha Lu.

Në një bashkëbisedim krejt të veçantë, një nga protagonistët, avokat Spartak Ngjela, rrëfen historinë e tij të pluralizmit të klonuar shqiptar.

Si ishte jeta në burg? Si arrinit ta kryenit dënimin dhe më pas të dënoheshit përsëri?

E mbajmë mend të gjithë sesi para një viti kryeministri përsëriste thuajse kudo ku shkonte fjalën: burg. Burg për ata që ndërtojnë pa leje, burg për ata që vidhnin energjisë. Në të vërtetë, Edi Rama nuk po bënte asgjë veçse po artikulonte si person politik disa dispozita ligjore ekzistuese. Pra asgjë e jashtëzakonshme dhe e tepruar në këtë drejtim. Por kur një politikan, sidomos në kushtet e një vendi si Shqipëria që nuk ka sistem drejtësie të konsoliduar dhe një kulturë shtetërore solide, artikulon fjalën “burg”, ajo merr konotacionin e një prirjeje për të vepruar me dorë të fortë.