augustin palokaj

Kosovarët janë mësuar të jetojnë në optimizëm dhe në iluzione. Disa pritje u janë realizuar. Kosovën e çliruan luftëtarët e saj dhe NATO-ja. Kosova u shpall edhe e pavarur si shtet dhe u njoh nga shtetet kryesore të botës. Por se Kosova do të zhvillohet, do të jetë shtet funksional, do të ketë nivel të ulët të korrupsionit dhe krimit të organizuar, se njerëzit do të duan të jetojnë në të e jo të largohen, u dëshmuan të kenë qenë iluzione. Iluzione u dëshmuan të kenë qenë edhe pritjet se do të liberalizohen vizat, sepse nuk u liberalizuan.

Para disa vjetësh isha në një takim me një diplomat të lartë amerikan. Ishte një bisedë e lirë, me kafenë e mëngjesit. Ai mundohej të më bindte se si Kosova duhet t’ua japë serbëve në veri një autonomi. Në fakt, thoshte se duhet dhënë diçka më shumë sesa që parasheh Pakoja e Ahtisaarit. Dhe ishte i vetëdijshëm se ajo që duhej dhënë serbëve nuk do të duhej të quhej autonomi. Sepse, e dinte ai, fjala “autonomi” tingëllonte keq në veshët e shqiptarëve të Kosovës.

T’i sqarojmë dy gjëra: E para është se në Kosovë është krijuar një koalicion i ri i partive politike, gjithëpërfshirës, i orientuar kundër Lëvizjes Vetëvendosje, dhe arritën ta votonin rënien e Qeverisë. E dyta është se shumica e madhe e miqve të Kosovës ishin kundër rrëzimit të kësaj qeverie në këtë kohë, edhe pse nuk favorizojnë një parti apo tjetrën, dhe se përsëritën do të punojnë me secilën qeveri të cilën e zgjedh populli i Kosovës.

Pa marrë parasysh se a duhet pasur apo jo rezerva ndaj vërtetësisë së lajmit se Sierra Leone e ka tërhequr njohjen e Pavarësisë së Kosovës, e vërtetë është se numri i çnjohjeve është rritur dukshëm. Serbia nuk e ka ndalur aktivitetin, BE-ja me heshtje e ndihmon atë aktivitet të Beogradit, ndërsa shtetet mike të Kosovës mendojnë se e kanë kryer punën e tyre në periudhën fillestare pas shpalljes së pavarësisë, ku falë angazhimit të tyre u arritën shumica e madhe e njohjeve. E Kosova nuk ka gjetur kundërpërgjigje.

Javën e shkuar isha në Tiranë me ftesë të Zyrës së presidentit të Parlamentit Evropian, David Sassoli, së bashku me kolegë nga portali “Politico”, gazeta gjermane “Die Welt” dhe ajo italiane “La Republika”. 

Në shumë vende të Ballkanit Perëndimor, por edhe në pjesë të tjera të rajonit, po flitet për fenomenin e largimit të të rinjve drejt Perëndimit si për një mortajë që po i ndodh shoqërisë, shtetit dhe kombit. 

Cilindo shet të rajonit ta marrësh, rezultati del i ngjashëm; zvogëlim i shpejtë i numrit të banorëve, largim i pandërprerë i të rinjve dhe parashikime se në të ardhmen situata do të jetë edhe më keq. Me apo pa viza, me apo pa liberalizim, vendet e Ballkanit po zbrazen. 

Kur Franca kishte bllokuar vendimin qoftë edhe të kushtëzuar të Bashkimit Evropian për nisjen e negociatave të anëtarësimit të Republikës së Shqipërisë dhe të Maqedonisë së Veriut, si arsyetim kishte përdorur dëshirën që së pari të ndryshohej metodologjia e procesit të zgjerimit e më pas të merrej vendimi. 

Atëherë Franca nuk kishte dhënë vetë ndonjë propozim konkret, por vetëm kishte përmendur nevojën që Komisioni Evropian të dalë diku në pranverë me propozim se si të arrihet kjo reformë e metodologjisë.