Blloku Opinion

E thënë ndryshe, a ka në këto momente ky  elektorat një “humor” aq “të zymtë” sa ta nxisë të hidhet në trazira, apo revolta sociale? Pyetja lind natyrshëm nga fakti që ka disa kohë që liderë të ndryshëm të opozitës artikulojnë thirrje drejtuar elektoratit shqiptar që shkojnë nga thjesht “mosbindja qytetare”, deri në pjesëmarrje në demonstrata të dhunshme.

Përtej forcës që ka muzika në afrimin e popujve, si dhe të muziko-diplomacisë e cila ilustron realisht lidhjet e vjetra e ato të reja midis kombeve, ky Eurovizion mund të quhet ‘Festivali i Shqiptarëve’. Arsyeja është pjesëmarrja e tre talenteve me origjinë Shqiptare, të cilët përfaqësuan respektivisht Shqipërinë, Italinë dhe Qipron. Të takuar në Lisbonë – jo shumë larg Brukselit – që të tre nuk nguruan të bashkojnë duart dhe të formojnë simbolin e flamurit e të kombit Shqiptar.

Për gjerësinë e mar rëdhënieve shqiptaro – turke, një pasqyrim të vlefshëm e ofron materiali arkivor i Ministrisë sonë të Punëve të Jashtme. Numri i lartë i shifrës, i raportimeve apo memove mbi këto marrëdhënie shfaqin larminë dhe gjerësinë e marrëdhënies. Trashësia e dosjeve vjetore pasqyron faktin se marrëdhënia shqiptaro – turke është ndër më të lëvruarat.

Tregjet e titujve shtetërorë janë gurë themeli të tregjeve eficente që krijojnë të ardhura të sigurta, të rëndësishme për të mbështetur rritjen e ekonomisë dhe për të ulur varfërinë. Funksionimi i mirë i tregjeve, që krijojnë të ardhura fikse, ndihmon qeveritë të mbështesin politikat nxitëse; të përshtasin më mirë kursimet dhe mundësitë e investimeve, sipas preferencës së kthimit të riskut; të lehtësojnë financimin e tregut të kapitalit të ndërmarrjeve dhe të projekteve kritike të infrastrukturës.

Një tregim i vjetër thotë se na ishte njëherë një konkurs mes dy pianistësh. Pasi dëgjoi pianistin e parë, juria ia dha çmimin të dytit. Sipas tyre, nuk kishte nevojë të dëgjonin më, pasi kush mund të ishte më keq se i pari?

E njëjta logjikë duket se aplikohet edhe për partneritetet publik-privat për të ngritur infrastrukturën me rrugë, energji, ujë, aeroporte, apo me zhvillimin e zonave të rëndësishme turistike. Në fakt, të dëgjosh të dy konkurrentët dhe të vlerësosh pikat e tyre të forta dhe të dobëta është jetësore.

Ikonëthyesi dhe ngahera dyshuesi Niçe (Nietzsche) shkroi në 1885-tën se “ka një element kalbësie në gjithçka që e karakterizon njeriun modern”. Kjo ishte më tepër se thjesht një shprehje e pesimizmit kulturor. Niçe nuk kishte besim në premtimet e skajshme të periudhës së iluminizmit dhe modernitetit. Më tepër se një shekull më vonë, gjendja e botës në të cilën jetojmë paraqet një tablo edhe më pështjelluese.

Gazeta “Panorama”, në një artikull të saj ka trajtuar faktin se, këto kohët e fundit ka ndodhur një ngjarje që lidhet me pyetjen në trajtim: E pandehura Marjana Cmeta, akuzuar për vrasjen e vjehrrës së saj, ka shpjeguar se para një viti i kishte rrëfyer me detaje Hoxhës Hysen Shehu ngjarjen që lidhet me këtë vrasje, që nga momenti kur e ka helmuar e deri te përleshja me të për ta vrarë.

E drejta për një proces të rregullt ligjor, duke qenë se luan një rol të rëndësishëm për mbrojtjen e të drejtave të njeriut, ka ndikim të fuqishëm edhe në veprimtarinë gjyqësore. Realizimi apo zbatimi i saj shfaqet në aspekte të ndryshme, me anë të të cilave, një vend të rëndësishëm zë respektimi i parimit konventor dhe kushtetues të gjykimit brenda një afati të arsyeshëm, nga një gjykatë e pavarur dhe e caktuar me ligj.

Para disa ditësh, Komuna e Skarbekut në Bruksel lajmëroi mbajtjen më 23 prill (të hënën), të një konference kushtuar Skënderbeut, me rastin e 550-vjetorit të vdekjes së Heroit tonë kombëtar. 

Në lajmërimin dhe ftesat e shpërndara bëhej me dije se ky aktivitet organizohej me mbështetjen e Ambasadës së Shqipërisë në Belgjikë dhe se konferencierët-panelistë të përzgjedhur nga ambasada do të ishin zotërinjtë Pëllumb Xhufi, Lek Pervizi e Safet Kryemadhi.

Islami dhe myslimanët sot janë në qendër të vëmendjes, me të drejtë ose jo, më shumë se çdo besim tjetër botëror, dhe jo vetëm në mediat botërore, por edhe në botën akademike, politike dhe publikun e gjerë. Siç e ka shprehur dhe Shiraz Maher në esenë e Graeme Wood për The Atlantic në shkurt 2015, me titull “Çfarë dëshiron ISIS vërtet” ishte një sukses i menjëhershëm. Ishte artikulli më i lexuar në historinë thuajse 160 vjeçare të Atlantikut dhe ishte historia më e lexuar dixhitale e vitit 2015 – që mori më shumë se një milion faqe gjatë ditës së botimit.