Blloku Opinion

Në debatin mbi ish-kampin e Tepelenës më bën përshtypje insistimi i  historianit të Mesjetës, Pëllumb Xhufi për vërtetësinë e fakteve historike, duke u bazuar në dy dokumente, atë të CIA-s dhe atë të një urdhri të ish-ministrit të Arsimit, Totozani, të cilat i përmend disa herë për të hedhur tutje çdo zë kundërshtues të argumenteve të tij, që kampi i Tepelenës ka qenë kamp vdekjeje dhe nuk ia vlen krahasimi me Auschwitzin.

Thonë se frika nuk është udhëzuese e mirë. Ndoshta është kjo arsyeja pse është kaq e lehtë të bëhet politika duke përdorur frikën. Sidomos me frikën nga  sulmet terroriste. Incidenti tragjik në Mynster të Gjermanisë (gjerm. : Münster) tregon se edhe vetëvrasja tragjike me viktima të tjera e një të sëmuri mendërisht – së paku kaq dihet deri tani – po instrumentalizohet për qëllime politike. Edhe pse në këtë rast nuk kemi të bëjmë me një sulm terrorist.

“Në njërën anë shungullon nga deti/Në tjetrën ulërin nga mali.” Me këto dy vargje fillon poezia “Monedha e Gentit” (1985), nga e cila më vonë lindi edhe drama me të njëjtin titull e me të njëjtën ide, atë të dilemës që mund të jetë edhe fatale, kur duhet të zgjedhësh ndërmjet dy rreziqeve. Sigurisht që nuk është e zakonshme që një analizë raportesh ndërmjet kombesh e shtetesh të fillohet me projeksione poetike, por kur gjërat janë të ngatërruara, ia vlen të tentohet që të ftohet në ndihmë të përkohshme edhe abstraksioni poetik. Kështu do të bëj kësaj radhe.

Këto ditë ka shpërthyer një debat i ashpër në shtyp mbi ish-kampin e internimit në Tepelenë. Jam përfshirë edhe unë në atë debat, madje në një farë kuptimi u bëra shkas për ndezjen e tij. E di që kjo përplasja ime me një numër individësh, që beftën nga të katër anët pas një vlerësimi timin “ekstravagant” për kampin në fjalë, i ka bezdisur njerëzit, që përballen me probleme të tjera jetike. Por, gjykoj se debati ka dobi dhe interes publik, ndaj lutem të bëjnë pak durim e le ta kapërdijnë edhe këtë shkrim timin, që është i fundit lidhur me këtë çështje.

Para se të filloj të shtjelloj mendimet e mija për zhvillimet e fundit në Shqipëri, po i bëj të ditur lexuesit të mundshëm të këtyre shënimeve se jam absolutisht kundër dhunës, në përgjithësi, e çfardo forme e rrethane qoftë ajo. Për më tepër, më revoltojnë protestat që përfundojnë me shkatërrime e zjarre të objekteve, cilatdo qofshin ato, private apo shtëtërore.

Në një situatë normale, e ashtuquajtura “taksë mbi rrugën e kombit” do të ishte diskutuar nëpër forume, brenda partive politike, nëpër qendra sociale, media, organizata biznesi etj. Në një situatë anormale, asgjë e tillë nuk ndodhi. Taksa mbeti për t’u diskutuar në rrugën e Kombit, ku gjuha e komunikimit ishte dhuna dhe zjarrvënia.

Arben Putoja në librin e tij “Jetë me kujtime”, thotë:

“Enver Hoxha përqafoi hap pas hapi metodat ekstreme të ideologjisë komuniste. Unë që e kam njohur personalisht...e kam pasur gjithnjë të vështirë të konceptoj një intelektual të mbrujtur sadopak me kulturën franceze, të ndjekë verbërisht dogmat staliniste, të ndërmarrë e të zbatojë në shkallë të gjerë një politikë shtypjeje të pamëshirshme.”

Në sfondin e një tabele reklamash buzë rruge të një qendre tregtare, mbi të cilën reklamohen ulje drastike të stinës dominon ngjyra vjollcë. Një kompani e njohur eventesh njofton zhvendosjen e zyrave të saj pesëdhjetë metra më tutje. Shigjeta që tregon rrugën për tek zyrat e reja është vjollcë. Vjollcë është xhamllëku i një agjensie funerale, ashtu siç janë fasadat e do zyrave elektorale në katet e para të pallateve të periferisë, që të ftojnë të votosh për kryetarin e ri të Bashkisë, ndonëse zgjedhjet kanë muaj që kanë përfunduar.

Që prej muajit shtator të vitit të kaluar Bashkia e Tiranës ka nisur një fushatë intensive për gjelbërimin e kryeqytetit.  Objektivi ishte mbjellja e 100 mijë pemëve deri sot më 21 Mars, datë që përkon me Ditën Ndërkombëtare të Pyjeve.  Përmes profilit të tij në “Facebook”, Veliaj falenderoi sot çdokënd që kontribuoi në këtë nismë  përmes albumit fotografik “100 mijë” dhe shpërndau sloganin e ri “TreeRana”.

Këto ditë është folur dhe diskutuar në media për Ditën e Kujtesës së krimeve të regjimit totalitar komunist në Shqipëri, madje në disa raste është edhe spekuluar politikisht e mediatikisht, sipas interesave, ndërkohë që është fjala veçse për një datë historike, që e kanë të përcaktuar me ligj dhe e përkujtojnë në shenjë nderimi për viktimat e komunizmit gjithë vendet ish-komuniste, si edhe e rekomandojnë dy Rezolutat e Këshillit të Europës, ajo nr. 1096, viti 1996, “Masat për të çrrënjosur trashëgiminë e sistemeve totalitare komuniste”, dhe nr.