Blloku Opinion

Lulzim Basha e nisi fushatën e zgjedhjeve në Dibër me objektivin e deklaruar politik të fillimit të marshimit elektoral drejt marrjes së pushtetit në zgjedhjet e 2017-ës. Ndërsa Rama e nisi me objektivin e padeklaruar politik të arritjes së suksesit vetëm me ndihmën e PDIU-së dhe pa ndihmën e LSI-së. Siç dihet tashmë, Basha nuk e realizoi objektivin e tij në Dibër, ndërsa Rama e realizoi.

Por a mund të quhet Dibra një provë e koalicionit “Rama-Idrizi” (pa Metën), që mund të vlejë për zgjedhjet e përgjithshme?

Fuqia  elektorale e mazhorancës  së  sotme  duket absolute. Edhe të  disfavorizuar  me  përzgjedhjen  e  kandidatit  të  vjetshëm  për  bashkinë  e  Dibrës, edhe  pse  opozita  u  angazhua  mjaft  të  fitonte  këtë  betejë  strategjike, prapëseprapë  Dibra  prodhoi  një  rezultat  surprizues, i cili në një  këndvështrim  të  parë, pa u  thelluar, jep  idenë  që vitin tjetër  do  kemi  numerikisht  një  mazhorancë  siç  kishim  ne  vitin  1991  apo  ne  vitin  1992.

Në një artikull mbi zgjedhjet Dibrës (botuar në gazetën Panorama), Preç Zogaj e kishte bazuar analizën e tij politike të këtyre zgjedhjeve në faktin se Sherefedin Shehu i PD-së mori pothuaj aq vota sa kishte marrë para një viti Shukri Xhelili i PS-së, por Muharrem Rama i PS-së mori 4 mijë vota më shumë se sa paraardhësi i tij.

Kur pikërisht para një viti autoritetet hungareze deklaruan, se tani do të mbyllet edhe boshllëku i fundit i kalimit kufitar, e gardhi në kufirin me Serbinë është ndërtuar,- gjithkush mund ta shihte, se për çfarë bëhej fjalë ato ditë në Europë: ndërkohë që në njërën anë kryeministri hungarez Viktor Orban punonte me zell për ta kthyer Europën në një fortifikatë, nga ana tjetër bota shihte ímazhet nga Gjermania. Mijëra njerëz u uronin mirëseardhjen me lule dhe lodra fëmijësh nëpër stacionet e trenave dhjetra mijëra refugjatëve.

Pavarësisht ankesave të shumta që vijnë nga të gjithë kandidatët e interesuar për të ndjekur studimet në një program të arsimit të lartë gjatë vitit akademik 2016-2017, qeveria, me një kokëfortësi të habitshme, shoqëruar me justifikime që nuk do i bënin nder as edhe një diletanti, mbron sistemin e përzgjedhjes.

Parregullsitë dhe amullia me sistemin e ri të pranimeve në universitete vazhdojnë, në vend që të zgjidheshin duke respektuar të drejtën e maturantëve për mosndryshimin e rregullave pas fillimit të shkollës së mesme, sepse ministria këmbëngul që të zbatohet sistemi i ri, i cili konceptua disa muaj më parë pas fillimit të viti shkollor 2015-2016, kur maturantët kishin filluar mësimet.

Janë me qindra maturantët e brezit 2015-2016 kandidatura e të cilëve nuk figuron fituese në asnjë nga degët e zgjedhura për të vazhduar studimet në arsimin e lartë. Për fatkeqësinë tonë, shumë prej tyre me mesatare të mirë dhe shumë të mirë, - kontributi i radhës për të dhënë një dorë në shkërmoqjen e mëtejshme të çdo bindje a shprese se në këtë vend gjërat mund të rregullohen ndonjëherë nga kjo klasë politike që kemi.

Në fushatën aktuale për zgjedhjen e kryebashkiaktut të Dibrës, LSI-ja e ka përkrahur zyrtarisht kandidatin e mazhorancës, por përkrahja duket se ka qenë më shumë formale se sa reale. Në takimet e ndryshme elektorale ka rënë në sy se mbizotërojnë vetëm flamujt e PS-së dhe aleates së saj të re, PDIU-së. Ndërsa raportimet e mediave nga Dibra flasin për një angazhim maksimal të drejtuesve dhe aktivistëve të PS-së e PDIU-së, por për një angazhim të vakët të atyre të LSI-së.

Duke filluar nga sot e deri në fund të muajit tetor 2016, çdo shqiptare e shqiptar, nisur nga kaosi i krijuar për pranimet në universitete, do të kuptojë përfundimisht se kjo qeveri nuk ka synim përmirësimin në arsimin e lartë, e aq më tepër rritjen e cilësisë dhe zhvillimin e universiteteve. Sot mbas tre viteve qeverisjeje të majtë, nuk shikohet ende në horizont se cili është vizioni i kësaj qeverisjeje për arsimin e lartë.

Kancelari legjendar gjerman, Helmut Kohl, tashmë në prag të 87-ave ka nxjerrë në qarkullim një tjetër libër me vlera shumë të mëdha: “Me shqetësimin për Europën, një apel”. I ndodhur në Gjermani, e mora dhe të 120 faqet e tij i lexova pa i ndarë. Europa, problemet dhe vështirësitë e saj, sfidat, përpjekjet e mëdha në dekada, besimi në të ardhmen, nevoja e mirëkuptimit dhe bashkëpunimit, lufta kundër tendencave nacionaliste, janë çështje që kancelari i shtron me vizion të qartë e me besim për të ardhmen tonë të përbashkët.