Opinion

Skerdilajd Zaimi në një shkrim të tij “Pse po ikim” në respublica.al (4 korrik), lidhur me një dukuri tejet aktuale e që trajtohet shpesh këto kohët e fundit: Pse ikin masivisht shqiptarët? dhe ata që janë mirë këtu e ata që janë keq.

Është e vërtet se çlirimi i Kosovës nga Serbia në vitin 1999, nuk do ishte i mundur me atë shpejtësi me të cilën është arritur pa ndihmën e ShBA-ve, respektivisht pa vendimin e Presidentit të atëhershëm Bill Kllinton dhe Kryeministrit britanik Tony Bler për t’i bombarduar forcat okupuese serbe. Pa harruar edhe rolin e anëtarëve tjerë të Paktit Veriatlantik (NATO) dhe sidomos Presidentin e atëhershëm të Francës Zhak Shirak, që paraqet një moment unik, kur politika franceze ishte dashamirëse ndaj shqiptarëve dhe kundër serbëve.

Takimet e vazhdueshme me njerëzit e thjeshtë dhe me komunitetin në tërësi janë gjithmonë kënaqësi e privilegj, e ndër to ka momente të veçanta tejet frymëzuese, sidomos kur takohem me të rinj e të reja të cilët sapo kanë hedhur hapat e para për realizimin e ëndrrave të tyre. 

Në Greqi, ku ne krenohemi për rumët në Stamboll dhe grekët etnikë të Himarës në Shqipërinë e Jugut, trembemi kur dëgjojmë për një minoritet turk në Trakë. Në atë masë sa politikanë të ndryshëm – zakonisht nga e djathta – po krijojnë precedentë të rrezikshëm për vendin. Lexojmë se “deputeti mysliman i SYRIZA-s, Huseyin Zeybek, ishte në shënjestër të Demokracisë së Re, i cili, sipas deputetit të ND-së, Tasos Chatzivasileiou, i quajti “turq” minoritetin në Trakën Perëndimore".

Shumë gjatë, madje edhe sot, kam menduar dhe ende mendoj, se çfarëdo komenti dhe shkrimi rreth temave fetare veçse shtojnë kundërthëniet. Sidomos kur shkrimet dhe diskutimet rreth kësaj teme bëhen me gjuhë radikale, agresive, fyese, nënçmuese, prepotente, superiore ... nga cilado palë, në ç’mënyrë ushqehet radikalizmi i palës tjetër. Efekti përforcohet edhe më shumë kur ky lloj i diskutimeve bëhet nga persona publikë nëpër mediume të ndryshme.