Pornografia si mjet për të ndryshuar narrativat mbi gjininë dhe seksin

Kur ua prezantova filmin tim të parë artistik, The Good Girl, kompanive të prodhimit dhe u tregova për vizionin tim të pornografisë alternative në të cilën kënaqësia e grave vlen po aq sa ajo e burrave, producentët meshkuj qeshën me mua. Ata thanë se gratë nuk janë të interesuara të blejnë asgjë që ka të bëjë me seksin; literalisht më thanë: "i paguajmë gratë për të bërë pornografi, nuk bëjmë pornografi për to.

Atyre iu desh të ndryshonin mendje. Gjatë njëzet viteve të fundit, regjisorja suedeze Erika Lust (mbiemri i saj i vërtetë, megjithatë, është Hallqvist) ka treguar se gratë janë të interesuara të paguajnë për t’i parë filmat e saj dhe se mund të bësh porno me dhe për gratë. Lust ka studiuar shkenca politike në Lund, Suedi. Atje i ra në dorë Hard Core e Linda Williams, një nga klasikët e mendimit feminist, çka e shtyu të ngrinte pyetjen: A është pornografia mjeti për të ndryshuar narrativat mbi gjininë dhe seksin?

Sot, në moshën 45-vjeçare, ajo drejton shtëpinë e saj të produksionit në Barcelonë, Erika Lust Films, dhe ka dhjetëra vepra, përfshirë filma dhe libra, projekte të ndryshme dhe një qëllim të madh: të ndryshojë botën e hardcore, duke kapërcyer stigmat dhe tabutë në lidhje me gratë.

Pornografia që bëj nuk është vetëm 'për gratë', siç e përkufizojnë shpesh mediat. Unë dua të bëj filma për të gjithë. Në të vërtetë, le të shpërndajmë një mit tjetër: njerëzit, burra dhe gra, shikojnë pornografi të zakonshme, domethënë atë që gjendet falas në internet, jo domosdoshmërisht sepse e duan ose ndihen të përfaqësuar nga ajo që shohin. Shpesh ata e shikojnë atë vetëm sepse mendojnë se është e vetmja e mundshme. Dhe ata përfundojnë duke besuar se kështu duhet të jetë seksi, edhe në jetën reale.

Si është në të vërtetë?

Rreth dhjetë vjet më parë lançova XConfessions, një seri filmash të shkurtër të bazuar në fantazitë e publikut: kushdo që të donte mund të shkruante të tijat, në mënyrë që unë më pas të zgjidhja disa si bazë për një porno. Unë marr dhjetëra të tilla çdo muaj, nga njerëz të të gjitha gjinive dhe prejardhjeve: falë këtij projekti pata mundësinë të zbuloja fantazi që nuk do t'i kisha menduar kurrë më parë. Më e zakonshmja? Dominim dhe nënshtrim, por pastaj ka edhe seks në grup, treshe, me një të panjohur, virtual. Në përgjithësi, megjithatë, do të thosha se shkrimtari dëshiron të shohë filma për të rritur që pasqyrojnë realitetin dhe për rrjedhojë devijojnë nga pornografia "klasike" me standardet e tyre kufizuese të bukurisë dhe stereotipet gjinore të vjetruara e seksiste. Me pak fjalë, filma që tregojnë se sa i gjerë dhe i larmishëm mund të jetë seksualiteti. Ata duan të shohin më shumë kontekst, autenticitet, kreativitet, kënaqësi dhe mbi të gjitha pëlqimin.

Si arrini të bëni filma të këtij lloji?

Këndvështrimi femëror është thelbësor për të sfiduar status quo-në e pornografisë, për të adresuar dominimin mashkullor të këtij sektori dhe për të ofruar alternativa. Kjo është arsyeja pse si njerëzit që përbëjnë ekipin në xhirime, ashtu edhe ata që punojnë në zyrat e mia janë kryesisht gra. Ne kemi nevojë për to, ashtu siç kemi nevojë për njerëz LGBTQ + dhe BIPOC (akronim për njerëzit me ngjyrë dhe indigjenët) në pozita të pushtetit në të gjitha aspektet e botës pornografike, nga prodhimi te regjia përmes skenarit. Vetëm duke sjellë këndvështrimin e tyre në filma do të mund të krijojmë një hapësirë ​​pozitive për të rikthyer seksualitetin, kënaqësinë dhe dëshirën dhe të bëjmë diçka ndryshe nga pornografia stereotipike e prodhuar në masë nga faqet falas.

A është vërtet rezultati kaq i ndryshëm?

Shumica e pornove heteroseksuale të drejtuara nga burrat fokusohen në imazhet nga afër të aktores dhe vaginës së saj, ndërsa burri është thjesht një penis pa kokë: shpesh nuk e sheh as fytyrën e aktorit. Kur burrat hetero bëjnë dhe drejtojnë filma për të rritur, ata zakonisht kënaqin shikuesin mashkull dhe stereotipin e tij. Ndërsa kur ne femrat kemi kontrollin, shmangim shfaqjen e femrave të tjera sikur të ishin objekt pasiv i një vështrimi grabitqar.

Këngëtarja Billie Eilish kohët e fundit ka folur për një lloj të caktuar pornografie, e cila tha se i kishte “shkatërruar trurin”.

Duke dëgjuar një nga këngët nga albumi i tij i fundit, është e qartë se i referohet videove pornografike për meshkuj. Lloji i videos, me pak fjalë, që gjendet lehtësisht në faqet pornografike falas dhe bazohet në fantazitë stereotipike mashkullore: nuk ka të bëjë me marrëdhënie të shëndetshme seksuale. Më pëlqen që Billie Eilish e përdori ndikimin e saj për të hapur një debat të nevojshëm mbi gjendjen aktuale të pornografisë dhe ekspozimin e të rinjve ndaj materialeve online për të rritur.

Thuajse duket sikur pornografia ndahet në dy kategori: pozitive dhe negative.

Pornografia si medium mund të përdoret pozitivisht ose negativisht si çdo gjë tjetër. Është e mundur të krijohet pornografi që nuk është e rrënjosur në shfrytëzim dhe mizogjini duke ndryshuar narrativat dhe duke bërë një ndryshim pozitiv në procesin e prodhimit. Produksione të pavarura për të rritur si imja, por jo vetëm, kanë më shumë se dy dekada që punojnë në këtë drejtim. Ne mund të krijojmë filma në të cilët njerëzit mund të pasqyrojnë vetveten, produksione nga të cilat ata mund të frymëzohen dhe edukohen. Në përgjithësi, filma atyre të bëhen më të hapur ndaj gamës së gjerë të seksualitetit jashtë ekranit: për shumë shikues, kinemaja alternative për të rritur është gjithashtu një mjet që i ndihmon të festojnë erotizmin dhe i inkurajon ta përjetojnë atë në mënyra të ndryshme.

A vlen kjo edhe për të rinjtë? Ka nga ata që mendojnë se pornografia mund të jetë një mjet i vlefshëm për edukimin e ndërgjegjshëm seksual.

Ndërsa pornografia duhet, ose të paktën do të duhej, të ofrojë paraqitje më të shëndetshme të seksit, nuk mendoj se është përgjegjësia e saj të edukojë. Por kur ne nuk ofrojmë edukim seksual gjithëpërfshirës dhe të përditësuar në shkolla, pornografia falas në internet përfundon duke u bërë burimi kryesor i edukimit seksual për fëmijët dhe adoleshentët tanë, pavarësisht nëse na pëlqen apo jo. Unë vetë jam nënë e dy vajzave adoleshente dhe kjo është një temë që më prek nga afër. Kështu që bashkëshorti im Pablo Dobner dhe unë filluam projektin jofitimprurës The Porn Conversation: ne ofrojmë udhëzues, seminare, video edukative dhe manuale bisedash për të inkurajuar të rriturit të flasin me fëmijët dhe adoleshentët duke u dhënë atyre mjetet për të marrë vendime të zgjuara për pornografinë, por edhe për marrëdhëniet me veten dhe të tjerët. Ne nuk mund t'i ndalojmë fëmijët të gjejnë faqe pornografike, por ne të rriturit kemi përgjegjësinë të flasim me ta dhe t'i edukojmë, në vend që ta injorojmë problemin.

Corriere.it