Blloku Opinion

Për dreq fjalia ime komplekse me derr brenda për kryeministrin tërhoqi më shumë vëmendje se ç’duhej duke i marrë disi rëndësinë protestës më të madhe e serioze që ka organizuar Lëvizja Për Universitetin në historinë e saj. Për saktësim, ajo çka u mundova të them është se nëse do të duhej t’i përgjigjesha flakë për flakë kryeministrit që i quajti shoqet tona trimëresha pula që kakarisin, a thua se vezët i ngrohën dhe nuk i blenë, do ta thërrisja derr që hungërin arrongatshëm propagandën e tij. Mirëpo nuk po e quaj të tillë pasi do të ishte fyerje për derrin.

Pas kreut të Lëvizjes Socialiste për Integrim edhe vetë kryeministri e ka ripërtypur çështjen e penalizimit të shpifjes. Një hap që duket se ka krijuar ndjesinë e reagimeve shumë të forta e që e ka nxjerrë bllof Edi Ramën. Ndërkohë edhe Avokati i Popullit ka përcjellë arsyetimin e vet kundërshtues duke iu bashkuar korit të kritikëve të qeverisë. “Përfshirja si vepër penale, do të keqpërdoret dhe në atë që mund të shihet si përpjekje nga autoritetet për të heshtur kritikat e medias.

Për një çast vorbulla e reagimeve ndaj Dhimitër Shuteriqit krijoi përshtypjen se në këtë vend përvetësimi i mundit intelektual të tjetrit është në gjendje të gjenerojë shqetësim e angazhim kolektiv, aq më tepër në mesin e stuhisë së skandaleve të ditëpërditshme të pushteteve të ndryshme, duke i kthyer më në fund studimit dhe kulturës dinjitetin e munguar, por serioziteti i qarkulluesve të letrës së Mitrush Kutelit më ngjau me atë tezën studentore e cila, duke udhëtuar on-line nga një universitet shqiptar në tjetrin për të diplomuar studentin e radhës, prodhon pasuri, injorancë dhe legjitimi

“Kryeministri Edi Rama u takua me zotin Ylli Manjani me të cilin bisedoi për reformën në drejtësi...”. Kjo ndoshta është fjalia më poshtëruese që Rama ka qenë i detyruar të nxjerrë në publik që pas marrëveshjes së 1 prillit me Ilir Metën. Ky i fundit është treguar i pamëshirshëm, duke mos u mjaftuar me demonstrimin e forcës, por duke shkuar deri në poshtërim të aleatit- armik. Emërimi i Ylli Manjanit ministër i Drejtësisë i Republikës së Shqipërisë ishte një shuplakë e nxehtë në fytyrën e lodhur të Edi Ramës.

Fitimtarët e Kryeministrisë

“Jemi popull me fat” – shkruan Blushi për shqiptarët tek libri i tij i fundit“Kandidati”. Me fat “ngaqë kemi shpikur të parët ilaçin kundër mendimit”.  E thënë ndryshe: na kanë rrjedhur trutë. Italianët do thoshin: Fuga di cervello. Shqip: arratisja e trurit në drejtim të panjohur.

Bashkimi Europian po përballet me një grup vërtetë tmerrues krizash. Pas krizës të tejzgjatur të euros dhe borxhit sovran që polarizoi dhe radikalizoi kontinentin, duke krijuar një çarje të thellë veri-jug, mbërritja e qindra mijëra refugjatëve kanë vënë përballë lindjen (plus Mbretërinë e Bashkuar) kundrejt perëndimit. Shto këtu ndasitë dhe kontradiktat e shumta, dhe kolapsi i BE-së mund të duket më i mundshëm se kurrë.

Në këtë vend zor se gjen njeri që në këtë kohë është i kthjellët të kuptojë se çfarë po ndodh me vendin e vet. Bomba mediatike e shfarosjes në masë, tashmë është plasur. Të gjithë flasin, thonë, akuzojnë dhe ulërijnë, por asnjë nuk e merr dot vesh të vërtetën. Me dhjetëra orë biseda televizive, ku palët bërtasin duke akuzuar për vjedhje, mashtrime miliona eurosh. Me orë të tëra Parlamenti ku çirren individë të pamoralshëm që japin moral.

Që jemi thjesht një fshat, me kafenera dhe vajza të bukura, me klimë me diell dhe me bujari të Zotit në pasuri natyrore e nëntokësore për frymë popullsie, kjo nuk ka dyshim.

Gjatë emisionit Top Story të mbrëmshëm, Edi Rama i akuzoi disa herë analistët përballë tij (Mustafa Nanon, Skënder Minxhozin, Arjan Vasjarin), si edhe analistët e gazetarët shqiptarë në përgjithësi, se i marrin për të mirëqëna deklaratat e politikanëve, pa i verifikuar apo analizuar me thellësi ato.