Blloku Opinion

"Rregullat formale kanë rëndësi", deklarohet në një Raport të Komisionit të Venecias për Amendamentet Kushtetuese në Europë (CDL-AD (2010)001-e). E megjithatë, po të analizojmë ecurinë e procesit aktual të rishikimit të Kushtetutës në Shqipëri, duket se Komisioni i Venecias nuk e ka përfillur opinion e vet. Para se t'i kthehemi analizës përkatëse, le të shikojmë për një moment zhurmën e tanishme për domosdoshmërinë e miratimit të menjëhershëm të reformës kushtetuese.

Dje takova një demokrat, i cili gjysmë entuziast më pyeti: “Hë mo, ç’thuhet, kur del ‘Shukriu numër 2’?” Nuk pata as kohë ta pyes se si, qysh e tek, për çfarë e kishte fjalën, se, pa mbaruar fjalinë e parë, shtoi fjalinë e dytë: “Po doli, mbaruan, i rrëzuam dhe iku”. Në fakt, ky nuk është i vetmi demokrat që kam takuar, që i mbante shpresat e rrëzimit të qeverisë te një histori e ngjashme me atë që i ndodhi Kryetarit të Bashkisë së Dibrës dhe që qarkulluaka me kohë në kafenetë dhe në TV-të e Tiranës.

Unë nuk e di nëse vërtet z. Fleckenstein ia ka thënë Bashës këtë fjalë, por jam e bindur që e ka menduar. Ai e të gjithë të tjerët që kanë ardhur në Shqipëri kanë parë se si pasi largohen nga takimi me politikanët shqiptarë, e vërteta e tyre shndërrohet në “të vërtetën” e atij që flet e që çdo herë jo vetëm mund të jetë një gjysmë e vërtetë, por mund të jetë dhe një gënjeshtër e madhe. Ndoshta më shumë se kushdo këtë e ka kuptuar diplomacia amerikane që solli në Shqipëri një ambasador që flet shqip.

Kulti i individit mesa duket vlen si një mjet mrekullibërës jo vetëm në diktaturë, si patëm kujtuar, po edhe në

Në kuadër të një projekti të përbashkët të dy fondacioneve gjermane, Konrad Adenauer Stiftung dhe Friedrich Ebert Stiftung (njëri i djathtë e tjetri i majtë), zhvillova para disa javësh një sondazh me 800 votues urbanë të Shkodrës. Më poshtë janë të renditura rezultatet kryesore të sondazhit (maksimumi i marzhit të gabimit statistikor: plus/minus 3.5%).

Ndoshta askush nuk e ka parë këto tre vite të jetës parlamentare, Edi Ra

Në fillim lajmi i mirë. Kush janë të parët në garën e artikulimit publik, kur problemet që shtrohen rrezikojnë të relativizojnë themelet e ngrehinës morale të shoqërisë shqiptare? Cilët janë personat e kalibruar tashmë për t’iu kushtuar vëmendje pa pushim çështjeve të orientimit seksual apo të modelit familjar? Klerikët fetarë? Jo! Nuk janë as Dom Gjergj Meta i dioqezës së Durrësit e as Skënder Bruçaj i komunitetit mysliman. Janë intelektualët e rinj klerikë! Por le t’i marrim gjërat me radhë.

Në lajmin për takimin e djeshëm Basha-Majko, Top Channel-i kishte përdorur titrat “Takimi ‘presidencial’ Majko-Basha”. Pamjet ekskluzive të takimit, të transmetuara nga ky televizion, lënë të kuptohet se takimi mund t’i jetë lajmëruar më parë nga organizatori i tij, Majko, dhe se zgjedhja e fjalës “presidenciale” në titra mund të mos ketë qenë e rastësisshme.

Prej disa vjetësh një komunitet individësh, ndonëse thuajse në anonimitet të plotë, ka ngritur një debat që ka trazuar fort ujërat e opinionit publik, duke zënë një vëmendje të jashtëzakonshme në media, politikë dhe në shoqërinë civile. Si askund në botë ndeshemi përballë fenomenit të triumfit të madh të një kauze pa pasues, ku aktivistët nuk duken kërrkund.

Gjithnjë e më shumë, shoqëria shqiptare po identifikohet me një teatër në skenën e të cilit luhen shfaqje që kanë subjekt histori banale dhe kriminale gjithashtu. Nganjëherë ke përshtypjen se ndodhesh ose në shkollën e riedukimit ose në një kopsht zoologjik.