Rekuiem i shkurtër për Shpëtim Karamuçën

Halla ime ishte e shoqja e xhaxhait të Shpëtim Karamuçës. Djali i xhaxhait të Shpëtimit ishte i arratisuri shqiptaro-amerikan që më priti kur shkova për herë të parë në Amerikë. Por këto nuk janë arsyet pse po i shkruaj këto pak rreshta rekuiemi për Shpëtimin.

Pasi Shpëtimi kishte magnetizuar audiencën televizive shqiptare me intervistat që dha nga greva e urisë së të burgosurve politikë në fund të shtatorit, dhe pas kuvendimeve të tij publike me ambasadorët Arvizu dhe Sequi ne greve, pata një bisedë kokë-më-kokë me të. Ai më tha se një i dërguar i qeverisë i kishte ofruar 120 mijë euro që ai t’i tradhëtonte shokët, por nuk kishte pranuar. Më tha Karamuça: “Më kanë mbetur edhe pak muaj jetë, o mik. Kur nuk i tradhëtova shokët në ditë shumë më të vështira, nuk kam për t’i tradhëtuar sot”. Dhe Karamuça nuk i tradhëtoi shokët… Jo më larg se tri ditë nga dita e vdekjes, më telefonoi duke më kërkuar ndihmë për të filluar një protestë të re kundër atij që ai e quajti “regjimi neokomunist i Berishës.”

Sot paradite, nga ora 10 deri në 12, në vendin ku u zhvillua greva e urisë së të burgosurve politikë (në hyrje të lagjes Komuna e Parisit në Tiranë), do të bëhen homazhe për Shpëtim Karamuçën.

Unë do të jem atje. Ju ftoj edhe ju të vini!