Raporti i forcave me Serbinë, Shqipëria shpenzon 8 herë më pak për mbrojtjen

Anetarsimi ne NATO eshte kryesisht nje faktor komforti psikologjik dhe jo avantazh real. Se pari, nga pikpamja luftarake cdo vend duhet te jete ne gjendje te rezistoje nga pikpamja operacionale deri sa te mberrijne ndihmat nga aleatet. Nese vendi pushtohet si rezultati i nje blitz te suksesshem, aleatet do te duhet ose te benin nje zbarkim te tipit Normandi, ne bregdet (cka do te ishte e veshtire, me shume kosto njerezore per ta, dhe me perjashtim te pak km ne Jug, deti nuk eshte i thelle mjaftueshem per flotat e renda), ose do ti hynin aventures se luftes malore ne Malin Gramoz. Nese vendi pushtohet, aleatet ne rastin me te mire do te bombardonin pushtuesin jo-NATO nga ajri. Gje qe do te pakten 6 muaj te fillohet dhe nganjehere nuk ka fund. Se dyti, edhe nese Shqiperia reziston forcat pushtuese me ca forca te pakta dhe te raskapitura, shancet qe NATO dhe ShBA te kene interesa strategjike reale, duhet vene ne pikepyetje. Trump dhe administrata e tij 8 vitet e ardheshme, zor se ngrene gishtin. Se treti, ne rastin hipotetik te nje agresioni ushtarak nga Veriu, ka shume mundesi perkrahja e Rusise. Kushdo te jete president ne ShBA, veshtire se do te rrezikonte nje lufte frontale per mbrojtjen e vendeve te tilla si Shqiperia apo Republikat Baltike, qe jane te parendesishme dhe ushtarakisht mbase te pambrojteshme (perjashto raste te vecanta kur nje pergjigje ushtarake behet e dobishme per arsye te tjera).
Strategjia e vendeve te vogla si Shqiperia duhet te jete qe te krijohet nje sistem mbrojtes jo nen iluzionin e ndihmes nga jashte apo te mbrojtjes a la Enver Hoxha te cdo km2 te territorit kombetar. Strategjia e mbrojtjes duhet thjesht te syjnoje ti ngreje agresorit numerikisht superior koston e agresionit dhe me pas te shpresoje ne rrethanat nderkombetare te favoreshme...