Mirëkuptoni Lubonjën..., më shumë ti Ramush!

Në polemikën me Ramush Haradinajn, Fatos Lubonja trazoi edhe njëherë shpirtin shqiptar, duke kërkuar ta çlirojë atë nga vargonjtë e pafajësisë absolute dhe pseudo-qibarllëkut alla shqiptar, qoftë edhe për një çështje mjaft sensitive, siç është raporti shpeshherë tejet gri mes të vërtetave në një luftë për jetë a vdekje mes dy popujsh apo kombesh, siç ishte ajo që ndodhi në Kosovë, ku Ramushi ishte një nga figurat kryesore të saj.

Unë jam një nga ata që kam shkruar për të dhe “destinin liberator të Hardinajt” pas lirimit nga Haga i bindur se Ramushi është një patriot dhe shqiptar i madh.

Në mbyllje të një analize politike pas lirimit të tij nga Haga për të kam shkruar po në këtë gazetë se; “Nëse Ramushi do të tundohet të hyjë që sot në qeveri për arsye më madhore dhe me udhëzim të posaçëm miqsh të fuqishëm ndërkombëtarë, apo do të preferojë të mbesë paska i distancuar përkohësisht, me synimin për shanse më të mëdha elektorale, kjo mbetet të shihet shumë shpejt, por misioni i tij hyjnor si liberator në jetën dhe politikën e Kosovës mbetet i pashmangshëm.

Do zhgënjej apo do respektoj e lartësoj akoma më shumë emrin e tij, në kushtet kur ka shumë paragjykime edhe për të në Kosovë, si potencialisht dhe parimisht i korruptueshëm, të gjendshme në çdo blog apo faqe online të shtypit kosovar, kjo është një përzgjedhje që atij do t’i jepet ta bëj një herë në jetën e tij të dinjitetshme e plot kolorit heroik, e cila sot faktikisht është në kuotat më të larta ndonjëherë.

Përfundimisht, betejën për pastërtinë e emrit gjatë luftës, Ramush Haradinaj e fitoi. I mbetet ajo më e vështira, e pakorruptueshmërisë së emrit në kohë paqeje”.

Ndryshe nga Lubonja, unë mendoj se Ramushi është shumë më i pastër në kohë lufte, dhe ashtu si Lubonja nuk mendoj se është aq i atillë në kohë paqe.

Por Lubonja ka të drejtën e tij si analist dhe njeri i letrave të ketë opinionin e tij qoftë edhe kontravers për Ramushin dhe këdo, siç i dimë qëndrimet e tij për Berishën apo Ramën e punët e Shqipërisë dhe demokracisë në tërësi.

Sakaq, reagimet ekstreme ndaj Lubonjës për mua janë të nxituara, ashtu siç do e quaja edhe reagimin e vetëkuptueshëm emocional të Ramushit për mundësinë e rrugëve ligjore për të paditur Fatos Lubonjën.

Nuk mbroj Lubonjën thjesht si analist, edhe pse do doja që të gjithë gazetarët dhe analistët të ishin pro tij, jo dhe vetëm dhe thjesht si të sërës dhe zejes sonë të vështirë, por edhe për atë që përfaqëson Lubonja, dje dhe sot.

Shumë vetë kanë pikëpamje dhe konsiderata të ndryshme për të, siç kanë edhe për mua dhe shumë komentatorë apo koluministë shqiptarë.

Kjo është normale, pasi jo të gjithë të duan dhe jo të gjithë do i kënaqësh me ato që analizon apo komenton.

E rëndësishme është që të aplikohen standarde personale dhe profesionale sa më të larta e të prevalojë sensi i konstruktivitetit dhe së drejtës qoftë edhe subjektive, por qëllimmirë.

Edhe unë mund të mos jem dhe nuk jam shpeshherë dakord me optikën e Lubonjës dhe besoj se edhe ai nuk është me mua dhe shumë të tjerë, por të mos harrojmë se Lubonja është një intelektual kalibri, me një kulturë të jashtëzakonshme poliedrike, si dhe një guxim dhe vizion perëndimor.

Të mos harrojmë se është një nga vuajtësit e shquar të diktaturës komuniste, që edhe pse biologjikisht pjesë e saj fillimisht, por kundërshtarë i paepur i atij regjimi deri në fund të tij, që shumë nga ne ose nuk e kuptonim për shkak të moshës së vogël ose nuk donim ta ndryshonim se nuk e konceptonim dot ndryshe.

Ky është në thelb dhe telegrafisht Fatos Lubonja me tërë ato merita dhe mangësi njerëzore, herë-herë edhe i njëanshëm dhe tendencioz, korrektues dhe i vetëkorrigjueshëm, siç do i përkohshëm i kësaj bote, por padyshim një vlerë e pamohueshme e shoqërisë së sotme shqiptare e cila do ruajtur me çdo kusht.

Imagjinoni për një moment, nëse serbja Natasha Kandiç nuk do të ruhej nga shoqëria serbe edhe kur ajo sulmonte dhe sulmon ata që kanë drejtuar dhe drejtojnë Serbinë.

Imagjinoni në invers të saj se çfarë po bën Putini me kundërshtarët e kritikët e vet ose ata që mendojnë ndryshe, duke përdorur ligjet dhe proceset gjyqësore ndaj atyre që janë shumë herë më të ashpër dhe akuzues sesa Lubonja ndaj Haradinajt, edhe pse në kontekste absolutisht të pakrahasueshme.

Thashë edhe pse Ramushi mund të jetë i irrituar për gjykimin e Lubonjës, kurrsesi nuk do të duhet të bjerë në pozitat e paditësit gjyqësor ndaj një paditësi mediatik.

Sfidën më të madhe Ramushi nuk e ka me atë që mund t’i thotë Lubonja apo shumë të tjerë kundërshtarë apo kritikë të tij në Kosovë, apo edhe në Shqipëri.

Sfidën ai e ka me vetveten, jo aq për të kaluarën tashmë të mbyllur të tij, pavarësisht se çfarë mendon Lubonja, me ose pa të drejtë, por me të sotmen dhe të ardhmen e tij si njeri politik, nisur edhe nga ato që reflekton Lubonja, duke iu referuar se çfarë thonë dhe thuhet për të në Kosovë e jashtë saj.

Dhe kjo është pjesë e lojës kur je aktor politik si Haradinaj, shumë ndryshe sesa kur je aktor në kuptimin artistik të fjalës.

Një proces gjyqësor nga një luftëtar kundër shtypjes serbe ndaj një luftëtari kundër shtypjes komuniste dhe demokratizimit të shpirtit dhe mentalitetit kombëtar, do të ishte parademokratike dhe demode, kur në të janë një njeri i politikës dhe një njeri i medias, pavarësisht nga meritat apo imperfeksionet respektive, për të cilat askush nuk e ka privilegjin e fjalës së fundit, veçse të rreptës kohë dhe historisë.

Shqip