Foto/Ta quajmë Kulla e Firaunit

Objekti në fjalë ka hapur një lloj debati online për sa i përket personit që dizenjon në fasadë. Përveç shëmtisë dhe arrogancës provinciale me vizualizimin e një fytyre njerëzore në fasadë ,objekti në Qendër dëshmon prapakthim dhe një nocion shumë më vulgar sesa komunizmi në celebrimin apo devocionin ndaj një personi. P.sh Piramida ishte një gjetje më diabolike për përjetësimin e Enver Hoshës sesa kjo zgjidhje e sotme dhe edhe Piramida u prish duke e rindërtuar. Në fasadë dhe në funksion.

Lodrat me zhvlerësimin e objekteve dhe poleve, lidhen pikërisht me idenë e centralizimit dhe absolutizimin e estetizimit të objekteve të reja. Po diabolizmi i Piramidës ishte edhe më fin në gjetje, sikurse më konsensual për nga marrëdhënia me arkitekturën. Objekti u mistifikua për funksionin dhe unikalitetin e vet, kurse objekti i sotshëm synon të debatohet vetëm për atë që paraqet. Dhe debati i madh dhe i kotë është viktima e një provokacioni të qëllimshëm, që njësoj si "rruga e Salës" që ngjiti si emërtesë e vetvetishme, po kërkon të ngjizë në një, të shkartisë dy imazhe përmes një ambiguiteti që sugjerohet nga arkitektura. 

Problemi është se emërtimi ka ligjësinë e vet dhe nëse ambiguiteti mund të hutojë, dallimi mes origjinalit dhe kopjes manekine që dëshiron të vjedhë diçka nga aura e së parës, është i tillë saqë ky diskutim meriton të bëhet në qofteri. 

s.zaimi