arabet

Është shumë e lehtë të denigrosh marrëveshjet e Izraelit me katër shtete arabe dhe është edhe më e lehtë të shquash imoralitetin e tyre. Marrëveshjet synojnë kryesisht të ndihmojnë këto shtete të përmbushin interesat e tyre vis-à-vis me SHBA, veçanërisht ato që kanë të bëjnë me marrëveshjet e armëve dhe po ashtu kanë të bëjnë me faktin se Izraeli, miku i tyre i ri, është armiku i armikut të tyre, Iranit.

Shtetet e Gjirit Persik po komplotojnë me Izraelin kundër Iranit, duke e konsideruar atë si kërcënimin kryesor në rajon. Kështu është shprehur shkrimtari egjiptian Fahmi Huwaidi sipas të cilit Irani nuk përbën kërcënim për arabët, pavarësisht dallimeve.

Kjo është qesharake, kjo është padyshim një thënie e vjetër izraelite që daton ën vitin 1979 që me nisjen e revolucionit islamik në Iran. Izraeli ka frikë dhe po kërkon të zhvendosë vëmendjen nga krimet që kryen në territoret e pushtuara

citohet Huwaidi.

Statusi i një vendi nuk përcaktohet, siç duan të na bëjnë disa historianë të besojmë, vetëm nga historia e tij, as vetëm nga gjeografia, apo vullneti politik. Roli i vendeve modelohet nga ndërveprimi i gjeografisë, historisë, politikës dhe burimeve të veta së bashku. Është përmes kombinimit të këtyre forcave që roli i Egjiptit lindi dhe u zhvillua në jetën e arabëve gjatë shekullit të 20-të, pas mbarimit të Luftës I Botërore dhe kolapsit të Perandorisë Otomane. 

“Shqiptarja.com”, gazeta e Carlo Bollinos, shkruan sot për kullën ikonike 250 milinë dollar që është propozuar për t’u ndërtuar nga një kompani nga Emiratet e Bashkuara Arabe në Tiranë. Ajo ka kërkuar 25 mijë m2 të falura, përjashtim nga tarifat doganore dhe TVSh për 15 vjet meqenëse do të punësojë 6000 njerëz gjatë ndërtimit dhe 3000 pas përfundimit. Mirëpo sipas kësaj gazete ka disa dyshime që e lidhin projektin për të cilin ministrja e Ekonomisë, Ekonomi paraqiti edhe një projektligj, me një biznesmen shqiptar.

Ali Ahmad Said Esber, i njohur ndërkombëtarisht si Adonis, konsiderohet si një ndër poetët më më ndikim të letërsisë moderne arabe. Vendi i tij, Siria, është sot epiqendra e krizës kryesore globale, shoqëruar me një tragjedi vrasjesh dhe shpërnguljesh të jashtëzakonshme. Përmes një interviste për Jonathan Guyer në “The New York Review of Books”, poeti në fjalë flet për atë që e cilëson si krizë e thellë identiteti tek arabët. Është një krizë e cila siç thotë ai vjen me barrën e pesëmbëdhjetë shekujve.