pleqeria

Mbusha 60 vjeç më 29 dhjetor. Uuuuh! Përgjatë pesë viteve të fundit, e kam menduar veten si 60 vjeç dhe tani jam gati ta përqafoj me të vërtetë këtë moshë. Me sa duket, më 30 dhjetor do të filloj ta mendoj veten si 70 vjeç.

Nuk është se e kam mendjen vetëm te e ardhmja, sa të harroj të tashmen. Larg qoftë! As dua të filloj të sillem si një eksentrik i shkarë, i veshur me vjollcë dhe me një kapele të kuqe që nuk shkon, si në poezinë e Jenny Joseph. Unë jam përplasur lumturisht gjatë gjithë jetës sime. Megjithatë, ka diçka çliruese në këtë.

Gillo Dorfles, kritik i njohur arti në Itali, 106 vjeç i jep një intervistë gazetës së njohur “Corriere della Sera”. Më shumë sesa për punimet e tij, intervista ndalet te përvoja e një jetë kaq të gjatë, te pleqëria, ndjesia e ikjes së kohës, te brengat, aspekte kaq ekzistenciale dhe thelbësore në jetën e një njeriu. Më poshtë intervista me disa shkurtime:

Ka një mënyrë për t’u plakur siç duhet?

Nuk e kam gjetur akoma.

Si ndjeheni me 106 vitet tuaja?

Jam i detyruar t’i mbaj.

Një material interesant zbardhet nga Arkiva Kombëtare në ShBA. Një material, përpilimi i të cilit daton më 1979-ën e që përcjell një të dhënë se deri në cilin nivel, e mbi çfarë kriteresh përpunohet monitorimi i vendeve të ndryshme, profili i liderëve të tyre, ndikimi mbi vendimmarrjen etj.. Nuk dihet sesa vendimmarrësit në SHBA kanë marrë parasysh atë, por fakt është se ai ka qenë cilësuar si “sekret” deri në vitin 1994. Materiali është përpiluar nga Jerrold M.