periferia

Xhesi, Sabiani dhe Erisa jetojnë me prindërit në Paskuqan, në një shtëpi të papërfunduar, aspak të rehatshme, madje të rrezikshme. “I kam parë fëmijët disa herë, po nuk para dalin nga shtëpia”, thotë Liliana, pronarja e një lokali ku ndaloj rrugës për në shtëpinë e tyre. Kam biseduar më parë në telefon me Besnikun, babain e fëmijëve, që më pret pas një ore në shtëpi. Nuk dua të shkoj më shpejt e ta nxitoj të kthehet, aq më pak të mbërrij përpara tij.

Kur thuhet ‘fund’ nënkuptohet edhe mbarim edhe fillim, por në fakt është vazhdim… Fare pak kilometra nga qëndra e Tiranës pavarsisht qetësisë që të fal periferia, jeta është aq e vrullshme për nga aktivitet e brendshme shpirtërore, sa edhe një shitës i fruta-perimeve përveç llogarive, mendon. Sa e rëndësishme është të mendosh në këto kohë, në kohë dhe kur ske kohë?! Nëse ka ndodhur të kesh pyetur veten përse nuk mendon, me siguri përgjigja që ke marrë ka qënë vetë mendimi. Ne njerzit nuk e kuptojmë kufirin që e shëndërron mendimin në çudi, kritikë dhe ndjenjë.