Blloku Politikë

Prej 24 orësh në media po diskutohet përgjimi i telefonit të shtetasit Taulant. Është dhënë edhe numri përkatës. Opozita e ka identifikuar si Taulant Balla, diçka krejt befasuese nëse mban parasysh profilin publik të ish-numrit dy të Partisë Socialiste.

E megjithatë Partia Socialiste, që ka meritën e pamohueshme që solli Shqipërinë këtu ku ështtë, nuk ka reaguar. Si detyrim ndaj shoqërisë.

Është lëshuar sot për të mijtën herë në mëhallën parlamentare politikani Edi Rama. Ka zënë foltoren e me dihatje emocionale të dikujt që ka brenga historike tashmë për mosmirënjohjen që mileti ka ndaj veprës së tij për mirësinë e kombëtarizmës sonë, ka folur gjerë e gjatë, e po flet akoma, për portin e Durrësit. Për avenirin xixëllues të tij sipas modelit Ta bëjmë Shqipërinë si Dubai, duke e prezantuar këtë fener në cekinën shpirtërore tonën, të cilën ai e paska patur kusur të madhështisë dhe vizionit të rrallë në këto anë.

Gjykata Kushtetuese e Shqipërisë ka marrë në datat 10 tetor dhe 27 tetor tri vendime për kërkesat e tri ish-kandidateve për anëtare të kësaj gjykate. Dhe të gjitha i ka rrëzuar. 

Siç pritej, pa u mbyllur dyert e takimit në Bruksel, Albin Kurti është vënë nën sulm nga segmente të pushtetit ne Tiranë.

Sulm, sepse kritika është tjetër gjë. Premisa prej nga ngrihet ky sulm pak ka të bëjë me realitetin e fakteve dhe arrin për shkak të ligësisë dhe axhendës për të mbajtur Edi Ramën si kampion të oksidentalizmit në botën shqiptare, në kufijtë e injorancës. Kurti po akuzohet se sot e pozicionoi Kosovën kundër Perëndimit dhe se e bën këtë për interesin egoist të faktorizimit në krizë. Për të shkuar ku?! Cili është opsioni i këtij anti-oksidentalizmi të supozuar? 

Ministrat kanë marrë urdhër të flasin për antishqiptarin Sali Berisha. T’i zënë në gojë çdo gjë, projekte, koncesione që ata thonë se i ka për familjen e vet e kështu me radhë, vetëm e vetëm se ky, pra Saliu, ka njoftuar protestë më 6 dhjetor, kur mbahet në Tiranë, Samiti i BE-së. Tani ministrat e shkretë vetëm po flasin, siç edhe bën kryeministri, se për t’i bërë gjë Saliut, u pa puna: u bënë berberë klasi.

Kryeministri Edi Rama ka ndarë sot me kallaballëkun digjital një hall të madh. Ai nuk po di si t’u shpjegojë të huajve kundërshtimin që po i bëhet në Shqipëri projektit të Portit të Durrësit duke sjellë si shembull ato që i quan pazarllëqe të Gërdecit.

Mirë vetes i thua duro si ke duruar se të dinë si veten e s’ke ç’u bën, po sekëlldi e madhe t’u shpjegosh të huajve se si mund të kulmojnë kaq lart injoranca me ligësinë dhe si mund të akuzohen investitorë të kalibrit të Muhammed Alabbarit për pazarllëqe të nivelit të Gërdecit!

Në një takim elektoral apo politik – po çfarë rëndësie ka tashmë – në Vlorë, kryeministri Edi Rama ka premtuar shumë gjëra. Poshtë hapësirës qiellore ku flututrojnë satelitët kuqezi, po ngrihet një Shqipëri e denjë për shekullin ku jetojmë, me një qeveri e cila madje siç tha z.

Çfarë po ndodh në SHBA? Në sistemin e vet politik të dominuar nga një polarizim i momentit lidhur me figura si Donald Trump, por edhe me qasje revizioniste apo radikale ndaj historisë. Në një intervistë për ResPublica, Ernest Nasto, njohës dhe studiues i marrëdhënieve politike në SHBA, komenton atë që ndodhi me zgjedhjet e fundit dhe faktin kryesor të jetës publike amerikane: Ndarjen e shoqërisë. Një ndarje që priret jo vetëm të rishikojë aspekte të ndryshme të relacioneve dhe nocioneve të ngulitura, por edhe të destabilizojë një narrativë bazë për vetë SHBA.

Ish-kryeministri i Shqipërisë, Sali Berisha, i ka dhënë një rrugëdalje kryeministrit aktual, Edi Rama, lidhur me (draft)aferën e portit të Durrësit. Kur themi rrugëdalje, e kemi fjalën për propagandën. 

Zoti Berisha e ka lidhur këtë çështje me dy vëllezër biznesmenë serbë, Kariç, që janë nën sanksione sepse bënë biznes me Lukashnkon e Bjellorusisë. Çdo gjë bën vaki, por akuza të tilla duhen provuar pasi ato nuk hyjnë në kategorinë e informacioneve që vijnë nga qytetar dixhital. Nëse vijnë në rrugë dixhitale, atëherë ka dyshime të forta për synimet e tyre. 

Kush ka punuar për një kohë në media e kujton mirë sesi çdo qeveri kur kap fundin edhe të ambicieve të veta, nis e vë në punë përherë e më shumë marifete. Sali Berisha p.sh sa herë kishte ndonjë hall, ia niste këngës së arrorëve, që ta bënte qesharake situatën e të zbuste tensionet, duke treguar në të njëjtën kohë se ishte i qetë.