Blloku Opinion

Gjatë muajit dhjetor 2018 ka pasur disa zhvillime që e kanë bërë më të theksuar qëndrimin e Uashingtonit në favor të Kosovës dhe qëndrimin përjashtues të Brukselit ndaj saj. Kjo u pa që nga gjestet simbolike e deri te qëndrimet politike. Fjala vjen, në ceremoninë e varrimit të ish presidentit amerikan, Xhorxh Bush (Plaku), presidentit të Kosovës, Hashim Thaçi, iu rezervua një vend shumë i favorshëm, duke e vënë në plan më vizibil, në krahasim edhe me disa liderë botërorë.

Autoritetet serbe kanë reaguar ashpër ndaj deklaratës së kryeministrit të Kosovës Ramush Haradinaj, i cili tha se "kufiri mes Kosovës dhe Shqipërisë është hequr sipas parimit të Shengenit". Ministri serb i Mbrojtjes Aleksandar Vulin thotë se kjo është një përpjekje për krijimin e "Shqipërisë së Madhe", e cila sipas tij, "nuk mund të krijohet pa konflikte në mbarë Ballkanin, e jo vetëm me Serbinë“. Kryeministrja e Serbisë Ana Brnabiq ka akuzuar autoritetet në Prishtinë për "cënimin e stabilitetit rajonal".

Një raport i përbashkët i Qendrës Europiane për Parandalimin dhe Kontrollin e Sëmundjeve (ECDC) dhe Organizatës Botërore të Shëndetësisë (WHO) ngre alarmin për numrin e madh të të diagnostikuarve me HIV/AIDS në Europë.

“Me rreth 160 000 njerëz të diagnostikuar me HIV, viti 2017 shënoi një tjetër vit alarmues përsa i përket përhapjes së virusit HIV në rajonin europian", thuhet në raport.

Ku ka mbetur ajo fryma europiane e bashkëpunimit dhe pajtimit në kapërcyellin e viteve? Mjafton të shohësh situatën në disa vende të BE-së për të kuptuar, se Bashkimi Europian nuk i ka punët mirë.

Vatra krize kudo

Kthimi në atdhe i eshtrave të Mit’hat Frashërit dhe ceremonitë që iu rezervuan në këtë rast, turbulluan ujërat dhe ndezën debate, që treguan qartazi se opinioni, edhe pas kaq vitesh, vazhdon të jetë i ndarë në vlerësimin e kësaj figure komplekse, me një veprimtari e trashëgimi të pasur në disa fusha të aktivitetit shoqëror e kulturor, por dhe me probleme, jo të pakta, në fusha e momente të tjera prove për vendin, të gjitha këto në harkun e dy periudhave nga më të rëndësishmet, por dhe më të debatuara në Historinë e Shqipërisë, Pavarësisë dhe Luftës Antifashiste Nacionalçlirimtare.

Është emblematike paraqit ja e Charli Chaplin në filmin tashmë klasik “Kohët Moderne”, në të cilin Sharloti endet rrugëve të Amerikës i lirë, por i pazotë ta gëzojë lirinë e tij, pasi i papunë, i pastrehë, i pangrënë, me pak fjalë i pashpresë dhe e vetmja mënyrë efikase që ka për ta përdorur këtë Liri është ta japë atë në këmbim të një strehe, një shtrati dhe një vakti të ngrohtë, të cilat i gjeti me shumë bujari prapa hekurave të një qelie.

Sociologu i famshëm politik gjerman, Max Wever dikur u shpreh se dy forcat kryesore të pushtetit revolucionar ishin karizma dhe racionaliteti. Karizma varet nga entuziazmi, racionaliteti nga intelektualizimi. Sipas këtij modeli Emmanuel Macron do të duhej të ishte revolucionari ideal. Ai gërsheton karizmën dhe inetelektin si pak të tjerë dhe beson në nevojën për të ndryshuar Francën, Europën dhe botën. Libri për fushatën e tij quhet thjesht: Revolucion. Macron e sheh veten si ai që di çdo gjë në kuptimin  më të mirë të fjalës por kjo është pikërisht edhe dobësia e tij më e madhe.

Kërkesave të studentëve u shtohet edhe një peticion i pedagogëve të Fakultetit të Historisë dhe Filologjisë, të cilët kërkojnë  abrogimin e ligjit për Arsimin e Lartë.

Në deklaratën e nënshkruar nga  51 pedagogë  theksohet se “në vijim të qëndrimit mbështetës ndaj protestës së studentëve dhe kërkesave të tyre legjitime, pedagogët e Fakultetit të Historisë dhe të Filologjisë i falënderojmë ata për guximin dhe qëndresën qytetare”.

 Lëvizja e tanishme e studentëve të Universiteteve publike është me kërkesa përgjithësisht të drejta për trajtimin e tyre dhe sistemin e Arsimit të Lartë. Ato duhet të merren parasysh dhe të shqyrtohen nga shteti (Legjislativi dhe Ekzekutivi) sa më parë dhe me afate realizimi të përcaktuara qartë.

Çdo popull e ka historinë e vet. Por, nëse një popull nuk e njeh historinë e vet, është e barabartë me atë sikur mos ta ketë fare atë. Më keq se një popull pa histori, i ka punët vetëm ai popull që brezave ua mëson historinë e rrejshme. Fatkeqësisht, shqiptarët bëjnë pjesë në këtë kategori. Nxënësit e studentët tanë vazhdojnë të mësojnë histori të rrejshme. Kjo është një fatkeqësi e madhe.