isohunt.com

Hyni në http://isohunt.com/. Eshtë varri i një sajti torrentesh (mund ta quajmë, pa qenë shumë të saktë: pirat). Për gërmuesit e internetit ky është një lajm i trishtuar. Për ata që e përdorin Internetin vetëm si Facebook, do ta provojnë shijen kur dhe FB një ditë të kthehet në një varrezë. Në rastin konkret, isohunt.com, më shumë u vra sesa vdiq vetë. E vranë kompanitë e mëdha që duan të bllokojnë shpërndarjen me torrente të muzikës dhe filmave, që u heq miliarda nga duart.

Prej 10 vitesh isohunt.com ishte Meka e atyre, që sikurse unë, që kërkonin të shkarkonin muzikë, filma, libra, e gjithçka tjetër pirate. Pirateria është gjë e keqe, ndër të tjera, edhe krim. Por, në një vend piratësh si i yni, është më e ndershme se pirateria e “liçensuar” nga shteti.

Pirateria si biznes

Herën e fundit që kam kërkuar të blej muzikë në I-tunes, Shqipëria nuk figuronte. Kur dikur këtkoja filma të rrallë e të vjetër, ishte e pamundur t’i gjeje, daç në kinema, daç në videotekë, daç t’i blije në internet. Sot, kanë lulëzuar një sërë videotekash, të cilat shesin me nga 200 lek, filma të piratuar, që i kanë titruar në shqipen më të keqe e përkthimin më amator të mundshëm. Madje, piratët po vjedhin piratët, pasi shumë nga këta filma kanë titra kërcënuese ndaj atyre që kopjojnë këtë CD pirate për ta shitur në dyqan tjetër!! Gjithçka nën sytë e shtetit. Në këtë rast, besoj se vjedhja ime është më njerëzore se e këtyre bizneseve. Unë shijoj art e nuk paguaj. Por, artistëve që ua vjedh muzikën, u shkoj në koncert dhe ua blej bluzat për t’i mbështetur. Ata jo vetëm ua vjedhin artin, ua shesin hajdutçe, por dhe e dëmtojnë si cilësi.

Pirateria si oktapod ndërkombëtar

Lufta ndaj sajteve pirate (më parë se isohunt kishin rënë btjunkie, piratebay.org, e deri te napsteri i lashtë) është në parim e drejtë. Njerëzit duhet të paguajnë për artin që shikojnë a dëgjojnë. Ndryshe artistët nuk kanë si jetojnë. Problemi më i madh është që luftën nuk po e bëjnë artistët, sesa kompanitë e mëdha të distribucionit. Shumë pak nga ato para u shkon artistëve, pjesa tjetër shkon për të ushqyer një rrjet ndërkombëtar shumëkombëshesh që pasurohet nga arti i këtyre. Ata, nuk shpërndajnë art. Ata fabrikojnë shije dhe artin e kanë kthyer në industri super-fitimprurëse. Me një metaforë jo shumë të gjetur, sajtet e torrenteve janë si Robin Hudi, ua marrin të pasurve, për t’ua dhënë të varfërve.

Për fatin e vendeve jashtë bote si ne, robinhudë të tillë, dalin shpesh.

K.Cukali