Tirana e parë me syzet e blera në Londër (akti 1)

U ktheva në Shqipëri pas 2 vjetësh mungesë. E lashë atëherë kur opozita nisi të bojkotojë parlamentin - dmth vota ime pasi u vodh nga pozita nisi edhe të injorohohet nga opozita – dhe kur një rrugë e pagëzuar padrejtësisht si “e kombit” u nis pa projekt dhe tejkaloi disa herë buxhetin derisa arriti puna tek marrja e kredisë te bankat tregtare. Marrja e kredive nga bankat tregtare ishte një sinjal i fortë i mungesës së besueshmërisë së shtetit. Logjika dhe praktika sugjerojnë që bankat dhe investitorë të tjerë t`i japin kredi shtetit nëpërmjet bonove të thesarit që është një instrument i cilësuar “i sigurtë po aq sa shteti” dhe ka normalisht sigurinë më të madhe të mundshme të një letre me vlerë në atë shtet. Bankat ia japin këto fonde qeverisë sipas kushteve që vendos kjo e fundit. Me marrjen e kredisë nga bankat tregtare, shteti heq dorë nga kjo e drejtë dhe i merr fondet sipas kushteve që bankat i vendosin shtetit. Një fenomen ky shumë paradoksal. Në një vend pa parlament funksional, kjo tregon që nuk e ka pushtetin populli (dmth parlamenti), e as qeveria, por ata që kanë para. E kupton që ka diçka që s`shkon në një vend kur banka botërore, një organizëm që ka si funksion parësor dhënien e ndihmës për vendet në zhvillim, tërhiqet nga projekte të caktuara (i.e. “Rruga e Kombit”) apo kërkon falje pasi është e përfshirë në skandale korruptive (si në Jalë). Kur pas këtyre ngjarjeve kryeministri apo ministri përkatës në vend që të kërkojnë falje, i shpjegojnë vërejtjet si të ardhura nga segmente mafioze brenda këtyre organizmave dhe pasi institucione ndërkombëtare si FMN-ja mbyllin zyrën e tyre në vend, atëherë unë vendosa të mos i dorëzoj më paratë e mia, që më merreshin në formën e taksave, në shtet meqë ato nuk po shpenzoheshin për të mirën e atdheut apo popullit tim por për atë të individëve të veçantë.

Edhe pas dy vjetësh, çështjet e rëndësishme gjyqësore ose shtyheshin pambarimisht si p.sh. “Gërdeci”, ose ishin mbyllur për çështje afatesh sepse ishin shtyrë pambarimisht, si çështja “Basha”.  Ndërkohë ishin shtuar edhe çështje të tjera të sikletshme për qeverinë si përgjimi “Meta”, nafta “Virgin”, ndërhyrja në çështjet e brendshme të Kosovës pa miratimin e saj raportuar në Wikileaks, minatorët, piramida, ndërrimi i rregullave në mes të zgjedhjeve por mbi të gjitha 21 Janari me nënçështjet e tij. Doktori i ushtarakut që gënjen për llogari të kryeministrit, prokuroria që nuk arreston dot gardistët, provat  që shpallen të pavlefshme dhe merren në mbrojtje nga ambasada amerikane (i.e amb. amerikane i mbron ato nga ndërhyrja e shtetit), letra shpjeguese e ministrisë së jashtme drejtuar ambasadave në vend e shkruar keq që tregonte se pse kishte probleme me rendin ende para se problemet të nisnin.

Lajmet mbi 21-Janarin patën mbulim në të gjitha mediat e rëndësishme. BBC, France 24, Russia Today, CNN kudo që të ndodheshe në botë ishte një TV që fliste për ne. Al-Jazeera madje bëri një speciale mbi Shqipërinë ku një tip nga Maqedonia tha dhe të vërtetën e hidhur se në ballkan nuk ka institucione të vërteta, ato janë të gjitha fasada të lidhura me politikën. Vetëm pak muaj më vonë në zgjedhjet vendore kjo frazë u rikonfirmua dhe çdo shpresë e imja që brezi im do ta çonte Shqipërinë drejt Evropës, siç këndonte Elton Deda në vitet ‘90, u shua. Gjëja e parë që bëra ishte fshirja e kësaj kënge nga faqja ime në Spotify. Fundja ku merr vesh Eltoni nga Evropa. Ai vetë iku në Amerikë! Meqë isha, hoqa dhe këngën e Aurelës të Eurovizionit se më bezdiste anglishtja me theks vlonjat. Gjëja e dytë që bëra ishte prerja e biletës. Udhëtimin në Shqipëri nuk do e shtyja dot përgjithmonë dhe mund të them paraprakisht se jeta ime gjatë qëndrimit aty nuk u kërcënua në asnjë moment ashtu siç kisha frikë.

(vijon javën e ardhshme)