Një intervistë e leverdisshme

Thënë shkurt, se çfarë do të nxirrte goja e Kristo Papës e dinim. Por nga ana tjetër, nuk e kuptojmë përse përurimin e misionit të ri gazetaresk, Zheji duhet ta niste me një personazh të tillë periferik të politikës greke, që apriori dihej se ku i rrihte çekani.

Pas një publiciteti të pazakontë (prej gati dy javësh, në mos gabohem), gazetari dhe analisti Artur Zheji e përuroi me bujë zhvendosjen e tij të re profesionale nga gazeta Mapo tek emisioni “360 gradë” në ekranin Neës 24. Intervista e neodeputetit neonazist grek Kristo Papa, ose më saktë monologu i tij antishqiptar të hënën e kaluar, padyshim la përshtypjen që pritej: Shkaktoi neveri dhe zemërim tek audienca shqiptare, e përforcuar kjo bindshëm edhe nga “kampionët” e shijes që njerëzit kanë marrë nga traileri televiziv i kësaj interviste, apo nga një intervistë e mëparshme e Papës në gazetën Shekulli. Pritshmëritë tona nuk u zhgënjyen edhe për një arsye tjetër, të njohur tashmë: Për ata që i kanë ndjekur zhvillimet politike në Greqi, dihet se çfarë retorike do të kishte një përfaqësues i lartë i Agimit të Artë, çfarë tezash do të mbronte ai në lidhje me ekonominë greke, politikën mainstream të Athinës, emigrantët, Shqipërinë e shqiptarët, Vorioepirin, financat botërore etj. 
Të komentosh mbi deklaratat e Kristo Papës, është kohë e humbur. Por në këso rastesh ndoshta duhet humbur pak kohë, dhe unë po harxhoj disa rreshta. Së pari, nuk duhet të na impresionojë fakti që ai e flaku demonstrativisht në tryezë flamurin që e quajti shqiptar. Edhe për faktin se ai nuk ishte flamuri shqiptar, por ai i pushtimit të Shqipërisë nga fashizmi italian, me sëpatat e pangatërrueshme të Liktorit anash. Kristos nuk i intereson të dijë, edhe pse e di mirë, se shumica dërrmuese e ushtrisë shqiptare e braktisi ose e sabotoi sulmin fashist ndaj Greqisë në vitin 1940; se popullsia çame gjatë Lufës së Dytë, në masë të madhe u rendit në rradhët antifashiste; se pikërisht Zerva që spastroi çamët nën akuzën e bashkëpunëtorit të pushtuesve, ishte kryebashkëpunëtori i gjermanëve; se Gjergj Kastrioti ishte po aq grek sa ç’është Kristoja japonez (paçka se për këtë të fundit nuk e vë dorën në zjarr); se shqiptarët nuk janë grekë, por një pjesë e mirë e grekëve të sotëm kanë rrënjë dhe origjinë shqiptare. Por po të vazhdoj më shumë, do të bija edhe unë në kurthin e zhbirilimeve pseudohistorike të ideologut Kristo, duke kërkuar origjina dhe rrënjë vanitoze në një Ballkan që ka qenë qysh në agimin e kohërave, një kazan vlues i kombeve, etnive, grupimeve dhe racave. 
Thënë shkurt, se çfarë do të nxirrte goja e Kristo Papës e dinim. Por nga ana tjetër, nuk e kuptojmë përse përurimin e misionit të ri gazetaresk, Zheji duhet ta niste me një personazh të tillë periferik të politikës greke, që apriori dihej se ku i rrihte çekani. Padyshim, është e qartë se gazetari ka misionin e vet, dhe nëse duhet mund të intervistojë edhe vetë djallin. Po, sepse djalli ka punuar aq sa për të qenë personazh i lakmuar scoop-esh gazetareske. Por jo Kristo Papa. Të paktën, akoma jo. 
Është interesant reagimi i ftohtë i opinionbërjes shqiptare pas kësaj interviste, që unë e kuptoj si ulje e stekës për t’u marrë me nivelin dhe bagazhin intelektual të Kristos. Ka nga ana tjetër, edhe zëra se intervista e “bujshme” e Kristos tek Zheji, nuk ishte tjetër veçse “ngritje e topit” për një roveshjatë të Shpëtim Idrizit, kreut të PDIU-së, në këtë prag fushate elektorale. Kësisoj, leverdia e Kristos për forcimin e imazhit brenda partisë dhe elektoratit të vet bashkohet me përurimin zulmëmadh të emisionit të ri dhe me axhendën politike të një partie shqiptare. Të kundërtat tërhiqen, thonë. 
Por kjo nuk ka shumë rëndësi. Nëse një sharlatan grek i nxjerrë nga bodrumet e retorikave shoviniste të shekullit XIX shërben për të çuar përpara një rezolutë të rëndësishme në parlamentin shqiptar, le të bëhet edhe kështu. Problemi është se një opinionist me pikëpamje të njohura e të mirëartikuluara kombëtariste si Zheji, për më tepër me një bagazh për t’u pasur zili edhe në lëmë të historisë, e la të çaprashiste mbarë e prapë kundër vendit të tij, një pseudoideolog, pa bërë as edhe një ndërhyrje korrigjuese apo replikuese. Kjo në një kohë kur ne që e njohim Zhejin, e dimë forcën debatuese dhe argumentuese të tij në debatet tona televizive. Në një kohë kur, më shumë sesa për Agimin e Artë, nëse është fjala për Greqinë publiku shqiptar ka nevojë të njohë pikëpamjet e forcave kryesore politike greke, të opinionit të shëndoshë publik grek, që është shumicë dhe që i ka neveri agimsit po aq sa dhe ne. Le të kujtojmë këtu se kolonia e emigrantëve grekë në Gjermani kërcënoi se do ta mbyllte me forcë degën e re të Agimit të Artë në Nyremberg. Nuk është sekret se Europa, e aq më tepër Ballkani, po kalon kohë të vështira. Nuk është gjithashtu sekret se është kollaj t’u frysh sot zjarreve nacionaliste; mjafton të intervistosh me rradhë deputetët halabakë të Agimit të Artë dhe audiencën e ke të garantuar. Por gazetarët dhe mediat e përgjegjshme besoj se kanë për detyrë më të vështirën, qoftë dhe pasoja anti-scoop: T’i shfryjnë këto zjarre. 

Revista KLAN