Ikonat, një kryqëzatë boshe?

Nuk kaluan vetëm pak orë nga kapja "spektakolare" e dy qytetarëve, akuzuar për mbajtjen e një potenciali të tërë ikonash dhe objektesh të Trashëgimisë Kulturore, kur vetë Kryeministri Rama rendte të përshkonte 300 metrat nga kryeministria te Galeria dhe ta shpallte si sukses dhe fillimin e luftës pa kthim për për pasurinë kombëtare. Ministria e re e Kulturës, Mirela Kumbaro, që e përcillte pa ditur ndoshta asgjë për realitetin e ikonave, e aprovonte dhe madje u ngut të thoshte se ky ishte suksesi i parë i 100 ditëve të para.
Vetë dy protagonistët e ngjarjes, që media dhe politikanët i kishin etiketuar si përvetësues, filluan luftën e tyre pas hekurave të burgut. E vërteta që u shpalos pak pasi Rama dhe Kumbaro lanë Galerinë e Arteve, rrethuar nga media dhe buja ishte ndryshe. Njëri prej të arrestuarve dhe protagonisti kryesor "kishte" në pronësi të vetën me dhjetëra e dhjetëra ikona, dhe ajo që u kish shkarë pushtetarëve të rinj në fushatën mediatike ishte se ky njeri kishte rendur sa andej e këndej për t'i gjetur vend koleksionit të tij, pasi shtëpia e tij nuk mund të shërbente assesi si muze trashëgimie. Sikur të mos mjaftonte kjo, Qendra Kombëtare për Regjistrimin e Pasurisë Kombëtare thjesht e ka përcjellë këtë personazh, duke ia "njohur"pasurinë, por pa kërkuar konform ligjit, historitë e vërteta të origjinës së këtyre objekteve. Pra, të kërkohej se nga vinin.
Përpjekja e tij në fakt mbulon atë treg të frikshëm që prej vitesh ekziston dhe që vetë strukturat e shtetit i kanë dhënë jetë. Po, jetë dhe çfarë jete. Të kujtojmë: edhe në kishat e klasit të parë nuk ka prej vitesh kujdestar, kurse kushdo mund të shkojë dhe të vjedhë gjithçka. Rasti i Onufrit ishte i fundit në një radhë grabitjesh të frikshme të mbetura pa autor. Një pjesë e këtyre objekteve shiteshin brenda vendit. E kjo s'është asgjë pasi tmerri më i madh është tregtimi i huaj. Sot e kësaj dite, fondit të dikurshëm të ikonostaseve shqiptare, 55 të tilla syresh, i mungojnë 40 prej tyre. Të mendosh të marrësh dhe të heqësh një ikonostas të duhen orë e orë të tëra dhe ikonostaset në përgjithësi janë në mjedise vërtetë shumë urbane, të bën të mendosh se e gjitha bëhet shumë hapur dhe shumë shëmtuar, ashtu si shumë gjëra janë larguar nga vendi pa edhe më të të voglën mëdyshje. Së fundmi, një studiues do mëtonte se në filialet gjermane ishin të grumbulluara mbi 2 milionë monedha me origjinë shitjeje nga Shqipëria.
Por kryqëzata e Ramës duket edhe më e pashpresë, nësedo të kundrosh reagimin e subjekteve të tij, që do e përçojnë këtë aksion. Një i tillë, apeli për prishjen e varreve monumentale të Amantias, qëndronte mbi tavolinën e Mirela Kumbaros, teksa ajo rendte të bëhej pjesë e kryqëzatës pa kryqtarë të kryeministrit të saj. Dhe mbeti pa përgjigje të gjithë javën, sepse dihet lufta s'bëhetme fjalë... po me vepra.

/JAVA/