I vetmi autoritet në Shqipëri janë ambasadorët dhe ndërkombëtarët

Në një intervistë që ka dhënë për Mapon, Fatmir Xhafaj (sekretar ligjor i partisë) thotë mes të tjerash, se “drejtësia e munguar është pengesë serioze për integrimin e vendit, dhe [prandaj] ishte shumë e qartë dje ambasadorja britanike për këtë çështje, si dhe një pjesë e kolegëve të saj të shqetësuar realisht për gjendjen e sistemit.” E vini re se si përmendet një ambasador? Si të jetë një gurú. Dhe kjo frazë që del nga goja e një eksponenti socialist ka kuptim në gojën e çdo eksponenti të politikës.

Xhafaj e sheh edhe marrëveshjen e arritur m es partive PS e PD për të startuar me negociatat për reforma si një frut të presionit të ndërkombëtarëve, duke lënë të kuptohet se po të ish për “ne të brendshmit” s’do kishim arritur kurrë në këtë pikë. “Ky është, veç të tjerash, produkt konkret i presionit ndërkombëtar .... Fatkeqësisht, është më shumë meritë e tyre (veçanërisht e ambasadorit të BE-së dhe atij të SHBA-ve) sesa një rezultat i vetë palëve të politikës vendase. Që mund dhe duhej ta kishte hedhur këtë hap prej kohësh”, thotë saktësisht ai.

Por me këtë të fundit nuk zbulon ndobnjë gjë të re, pasi shtypi i sotëm kish nënvizuar rolin e ambasadorëve dhe të dërguarve të Brukselit në arritjen e kësaj marrëveshjeje. Vetëm një gazetë fliste dhe për një letër të Fule-s dërguar Berishës dhe Ramës, ndërsa gjithë të tjerat raportonin për presion të ambasadorëve të Tiranës, dhe për një ultimatum të Stefano Sannino-s, që erdhi pa shumë bujë dy herë brenda tri javësh në Tiarnë. Pas ikjes së tij, u njoftua marrëveshja.

M.N.