Mëkati më vdekjeprurës

Jetojmë në kohë interesante dhe njëkohësisht të rrezikshme. Çdo gjë është me tepri. Sidomos kur bëhet fjalë për kërcënimet dhe sfidat, nga Covid-19 te ndryshimi i klimës. Gjithashtu, “mulliri” i informacionit ecën 24 orë në 7 ditë të javës, pa u ndalur. Presioni për të komunikuar është gjithashtu pa ndërprerje. Pasionet e të gjithë atyre që marrin pjesë në debatin publik janë të shfrenuara. Bota e mediave sociale varros çdo gjë që nuk është ekstreme. Nëse kazani i politikës dikur funksiononte, të themi, në 300 gradë, tani është mbi 1 000 dhe vazhdon të nxehet.

Brenda këtij universi, politika është arti i mbijetesës, në kushtet e kanibalizmit dhe presionit të vazhdueshëm. Është si të marrësh pjesë në një version ekstrem të "Survivor". Dhe kjo është e vërtetë jo vetëm për politikanët, por për këdo që merr pjesë në sferën publike, me çfarëdo petke.

Nuk ka receta të lehta.

Sidoqoftë, të kultivosh pritshmëri të tepërta është një mëkat vdekjeprurës në çdo rrethanë. Gjithmonë është më mirë ta vendosësh shiritin poshtë. Nuk ka kuptim, për shembull, të mbivlerësosh aftësitë e aparatit shtetëror grek. Për shkak se mund të bëjë mrekulli, për shembull, në mbrojtjen e kufirit nga përpjekja e Turqisë për të mbushur vendin me migrantë, në zbatimin e recetave që jepen në internet ose në vaksinime, por një fatkeqësitë shfaqen gjithmonë, siç ndodhi me stuhinë e dëborës. Nuk ka diskutim për progresin e dukshëm të bërë në mbrojtjen civile ose që mund të gjejmë njerëz të ditur që bëjnë përpjekje në pozicione kyçe. Por lëvdatat e tepërta janë ende të dëmshme.

Gjithashtu, është gabim të bësh politikë, qoftë opozitë apo ndonjë lloj tjetër, duke përdorur fenomenet natyrore. Ato janë më të mëdha se secili prej nesh, përsëriten dhe i përulin të gjitha qeveritë.

Presioni çon gjithashtu në ekspozim të tepërt të medias, mëkati më vdekjeprurës nga të gjithë. Në çdo pjesë të botës ka zëdhënës, ekspertë dhe nëpunës civilë dhe të emëruar posaçërisht, të cilët informojnë publikun në kohë krize. Politikanët janë aty për një panoramë të gjerë dhe çështjet e mëdha, por ekspertët dhe nëpunësit civilë e bëjnë të kuptueshme tablonë e madhe. Ata u përgjigjen pyetjeve teknike dhe shpjegojnë vendimet kryesore.

Në Greqi, kjo racë u zhduk pas vitit 2004. Ministrat i luajnë të gjitha rolet, në çdo kohë të ditës. Kur i shikoj ata, siç kam bërë prej shumë vitesh, ndërsa bien publikisht mbi shpatën e tyre, mbaj mend atë që më tha një herë Wolfgang Schäuble kur unë protestova tek ai se isha duke u përpjekur prej vitesh t’i merrja një intervistë. "Duhet të mbash mend," tha ai, "se askush nuk e ka humbur kurrë punën e tij për shkak të një interviste që nuk e dha".

 / Kathimerini /