Shkenca dhe ngacmimet seksuale në arsimin e lartë - rasti i SHBA*

Ngacmimet seksuale janë të shumta në botën akademike. Kjo del nga një raport i vitit 2018 i botuar nga Akademitë Kombëtare të Shkencave, Inxhinierisë dhe Mjekësisë. Si anëtarë të komitetit që është autor i këtij raporti, ne ua kemi paraqitur gjetjet e tij kolegjeve dhe universiteteve në të gjithë vendin(në SHBA). Ka qenë kënaqësi të shohësh kaq shumë udhëheqës që duan të adresojnë ngacmimet seksuale në institucionet e tyre. Por, strategjitë që shumë nga këta udhëheqës po ndjekin, thjesht nuk funksionojnë.

Akademia duhet të udhëheqë dhe të frymëzojë ndryshime në organizata të tjera. Ne kemi shkallën më të lartë të ngacmimeve seksuale pas ushtrisë. Disa probleme pengojnë reagimin efektiv institucional ndaj ngacmimeve seksuale: mbivlerësimi i problemit, zgjidhjet e shpejta që nuk arrijnë të përballen me histori të gjata të përjashtimit në akademi dhe theksimi i tepërt i pajtueshmërisë zyrtare ligjore. Ne kemi nevojë për një ridizajnim radikal të përpjekjeve kundër ngacmimit në arsimin e lartë. Ky është një rend  i gjatë, por kërkimet me dekada mund ta drejtojnë këtë punë dhe udhëheqësit e guximshëm mund ta zbatojnë atë.

Jo thjesht për seksin

Termi "ngacmim seksual" është kryesisht një emër i gabuar. Shumica e ngacmimeve seksuale kanë të bëjnë me mosrespektimin, jo me dëshirë dhe sigurisht jo me romancën. Ka raste si: sjellje të padëshiruara seksuale, prekje, puthje, ryshfete dhe kërcënime të përdorura për të detyruar aktivitetin seksual. Por deri tani forma më e përhapur e ngacmimit seksual është poshtërimi, ose ajo që shkencëtarët socialë e quajnë ngacmim gjinor: komente, karikatura, shaka, gjeste dhe fyerje të tjera ndaj anëtarëve të një grupi seksual / gjinor. Ndonjëherë këto sjellje janë seksualisht degraduese dhe të vrazhda, dhe herë të tjera ato janë përçmuese pa përmbajtje seksuale. Gratë me ngjyrë ka të ngjarë të përjetojnë ngacmime që bazohen në stereotipet racore dhe gjinore. Për lezbiket, homoseksualët, biseksualët dhe transgjinorët (LGBT), ngacmimi shpesh përfshin komente në lidhje me seksualitetin ose prezantimin gjinor. Regjistri i hulumtimit përmban përvojat e studiuesve në karrierë e sipër, të cilët kanë shmangur integrimin në rrjetin shoqëror, kanë dhënë dorëheqje nga pozitat udhëheqëse ose kanë refuzuar punën për shkak të ngacmimeve seksuale.

Shumica e autorëve të ngacmimeve seksuale janë meshkuj dhe synojnë femrat, por jo gjithmonë. Kur burrat janë në shënjestër, autori i krimit është zakonisht një burrë tjetër që i keqtrajton ata sepse janë shumë të ndrojtur, shumë të ndjeshëm, shumë homoseksualë, ose në ndonjë mënyrë tjetër që nuk i përshtaten idealeve të maskulinitetit heteroseksual. Qëllimi i kësaj sjelljeje është përçmimi ose poshtërimi, shpesh duke përdorur përbuzje për cilindo që ka ngjashmëri me femrat (ose supozohet të jetë femërore).

Pse duhet të jemi të kujdesshëm për ngacmimet gjinore? Studimi na tregon pse: Edhe kur ngacmimi nuk sjell asgjë tjetër përveç fyerjes gjinore - pa ndonjë ngacmim seksual - kjo ka pasojat e saj.

Raporti i Akademive Kombëtare e paraqet fenomenin në trajtën e një ajsbergu, që përfshin dimensionet e ndryshme të ngacmimit seksual. Pjesa më e madhe e imazhit rendit shembuj të ngacmimit gjinor si forma më e zakonshme e ngacmimit. Ngacmimi gjinor qëndron "nën vijën e ujit", sepse nuk mund të shihet dhe rrallë depërton në ndërgjegjësimin e publikut.

Pse duhet të bëjnë kujdes sa u takon ngacmimeve gjinore? Studimi na tregon pse: Edhe kur ngacmimi nuk sjell asgjë tjetër përveç fyerjes gjinore - pa ndonjë avancim seksual – edhe kjo ka një dëm. Me kalimin e kohës, ngacmimi i përhapur gjinor mund të jetë po aq i dëmshëm për punën dhe mirëqenien sa rastet e izoluara të detyrimit seksual. Kur ngacmimi gjinor tolerohet, ai hedh bazat për sjellje të padëshiruara dhe detyrime seksuale.

Poshtërimi është më i komplikuara për t'u trajtuar sesa ngacmimet e vogla. Presioni i pamëshirshëm për takime ose seks është një shkelje e dukshme e politikës. Ngacmimi gjinor është më i vështirë, për shembull të maskohet si kritikë shkencore. Çdo akt individual mund të duket shumë i parëndësishëm për t'u raportuar, por shumatorja e ndikimit mund të jetë shkatërruese. A duhet një grua të paraqesë një ankesë zyrtare kur ndërpritet vazhdimisht nga burrat në takime? Po kur e këshillojnë se lindja e një fëmije shkakton "trurin e mamit" dhe e pyesin a do ta shkatërrojë kjo karrierën e saj? Kur tallen ndërsa urinojnë në një vend kërkimor në terren? Dhe nëse ajo ankohet, a do ta marrë dikush seriozisht? Ngacmimi seksual ka të bëjë më pak me pushtimin seksual, më shumë me përbuzjen. Është më shumë shthurje dhe ka të bëjë më shumë me mohimin e dinjitetit.

Shumica e ngacmimeve seksuale kanë të bëjnë me përbuzjen ndaj grave, jo epshit për to. Në vend që të nxjerrin rregulla që i heqin botës akademike të gjitha gjërat seksuale, institucionet tona duhet të dekurajojnë sjelljen përbuzëse dhe mosrespektuese. Fatkeqësisht, shumë pjesë  të akademisë janë të mbushura me vrazhdësi. Për të përcaktuar nëse departamenti i tyre është pjesë e problemit, udhëheqësit mund të pyesin:

A duhet që kandidatët për durojnë njëfarë abuzimi për të treguar vlerën e tyre?

A janë ndërprerë folësit shpesh gjatë seminareve të tyre?

A i keqtrajtojnë anëtarët e fakultetit studentët ose keqtrajtojnë stafin?

A njihen gjerësisht keqbërësit por kurrë nuk përballen me udhëheqjen?

 A ka një kulturë të yjeve, ku disa njerëz lejohen të sillen keq sepse janë kaq të shkëlqyer, kaq të famshëm ose sjellin shumë fitime?

Për të ndryshuar kurs, raporti i Akademive Kombëtare rekomandon që institucionet të ndërmarrin hapa aktivë për të kultivuar kulturën e respektit. Ka shumë mënyra për t'u ballafaquar dhe për të kufizuar mosrespektimin në jetën akademike. Për shembull, dekanët, drejtorët dhe shefat e departamenteve mund të:

 Lëshojnë deklarata të qarta se sjellja agresive është e papranueshme në bisedat e punës. Çdokush mund të sfidojë kandidatët për punë për të mbrojtur idetë e tij pa përdorur tallje.

 Punësojnë trajnerë të udhëheqjes për fakultetin problematik, duke i ndihmuar ata të mësojnë mënyra të reja të komunikimit dhe zgjidhjes së konflikteve.

 Përfshijnë dhe vlerësojnë peshën e sjelljes ndërnjerëzore në intervistat për punë dhe vlerësimet e performancës. Më mirë akoma: Ndiqni këshillat e ekspertëve për të shmangur punësimin e personave “toksikë”.

 Mbani nën monitorim ata që janë të pasjellshëm të vrazhdë. Nuk ka më qoshe zyrash, hapësira të privilegjuara parkimi ose emërime në komisione të rëndësishme.

Përveç ndalimit të sjelljes së keqe, udhëheqësit akademikë mund të promovojnë pozitiven. Universitetet kanë çmime për përsosmëri në kërkime dhe mësimdhënie; po në lidhje me vlerësimet për përmirësimin e klimës së departamenteve? (Megjithëse nuk duhet të ngarkojmë në mënyrë disproporcionale fakultetin e nënpërfaqësuar me punën e komisionit të ndarjes së çmimeve.) Institucionet mund të zbatojnë programe të respektueshme në vendin e punës, siç janë Udhëheqja për Respekt e Komisionit të Mundësive të Punës së Barabarta të SH.B.A.-së (për njerëzit me autoritet) dhe Respektimi në Punë (për të gjithë punonjësit).Rritja e niveleve të përgjithshme të respektit mund ta bëjë më të vështirë mosrespektimin, siç është ngacmimi seksual. Këto janë projekte afatgjata që kërkojnë vëmendje të qëndrueshme nga udhëheqja e kampusit.

Nuk ka zgjidhje të shpejta

Kjo na çon në pikën e radhës: Të gjithë dhe Dekani i tyre i Bashkuar dëshirojnë të gjejnë një zgjidhje të shpejtë për ngacmimet seksuale. Ne i përshëndesim drejtuesit akademikë që dëshirojnë ta zgjidhin këtë problem shpejt. Por ngacmimi seksual dhe format e tij të lidhura të mosrespektimit racor dhe gjinor, janë ngulitur në histori të gjata të praktikave ekskluzive dhe shfrytëzuese në sistemin e arsimit të lartë amerikan. Shumë institucione fillimisht përjashtuan gratë. Disa ende nuk kanë caktuar një grua president ose kryetare të departamentit të shkencës, teknologjisë, inxhinierisë dhe matematikës (STEM). Edhe sot, gratë me ngjyrë janë të pakta në të gjithë akademinë, dhe në STEM numri i tyre është në rënie.

Pavarësisht nga ndërlikimet historike të ngacmimeve seksuale, organizatat shpesh kërkojnë zgjidhje të thjeshta. Ata zbulojnë se kompanitë e konsulencës tregtojnë një sërë produktesh akontekstual (shpesh të kushtueshëm): sondazhe të klimës, punëtori, video, aplikacione dhe programe edukative në internet. Shumë nga këta konsulentë nuk kanë ekspertizë të thellë në këtë fushë dhe kjo duket. Produktet jashtë “raftit”, të një cilësie të përshtatshme për të gjithë, të zhvilluara nga jospecialistët nuk janë zgjidhja.

Marrim, për shembull, Shoqatën e Universiteteve Amerikane (AAU) Anketa e Klimës mbi Sulmin Seksual dhe Sjelljen Sjellje Seksuale. Zhvilluesit e tij kishin pak përvojë në shkencën e ngacmimeve seksuale. Sondazhi i tyre në internet anashkaloi formën më të zakonshme të ngacmimit seksual: përçmimin gjinor. Çdo ekran i sondazhit ishte i stampuar me termat "sulm seksual" dhe "sjellje e keqe seksuale", duke shkelur edhe standardet më themelore të kërkimit të viktimizimit (standardet e përpunuara në detaje në Kapitullin 2 të raportit të Akademive Kombëtare). Të mahnitur nga kjo përpjekje, 56 shkencëtarë nënshkruan një letër që paralajmëronte udhëheqësit akademikë të mos e aplikonin menjëherë këtë rregullim të shpejtë dhe me të meta të thella. Megjithatë, ato e bënë këtë jo një herë, por dy herë: 21 universitete kërkimore morën pjesë në studimin e AAU si në 2015 dhe 2019.

Problemet prekin gjithashtu trajnimet në internet që tani janë të zakonshme në kampuset tona. Disa trajnime kanë sukses në sigurimin e njohurive themelore të përkufizimeve të ngacmimeve seksuale. Disa tregojnë se si të filloni procesin e pakëndshëm të paraqitjes së një ankese zyrtare. Por trajnimet e shkurtra, gjenerike, vetëm në internet nuk ndikojnë në ndryshimin e besimit ose sjelljes. Ata mund të dështojnë duke forcuar stereotipet gjinore dhe reagimet e kundërta ndaj grave.

Trajnimet e keqinformuara mund të amplifikojnë gënjeshtrat në lidhje me ngacmimet seksuale, siç është trillimi se shumica e ngacmimeve kanë të bëjnë me seksin ose romancë që nuk ka përfunduar mirë. Disa krijuan mitin e pretendimeve të rreme - nocionin që gratë shpesh trillojnë ose ekzagjerojnë atë që ndodh. E vërteta është se gratë kanë më shumë gjasa të durojnë viktimizimin sesa të ngrenë një akuzë joserioze. Shumica e rasteve nuk raportohen kurrë. Për më tepër, ky promovim i mitit mund të ketë pasoja katastrofike për karrierën e grave, me frikën e akuzave të rreme që çojnë burrat e shqetësuar të shmangin takimin me gratë. Dhe për të qenë të qartë, këta burra po shkelin ligjin: Refuzimi për të shtrirë të njëjtat mundësi trajnimi në të gjitha gjinitë përfaqëson diskriminim seksual të planifikuar, pa leje.

Megjithatë, jo të gjitha trajnimet dështojnë. Siç përmbledh raporti i Akademive Kombëtare, shkenca sugjeron potencialin që trajnimi kundër ngacmimit të jetë efektiv, por ai duhet të jetë me cilësi dhe kosto më të lartë se sa opsionet në internet që shumë institucione e kanë hequr. Për të bërë një ndryshim domethënës, këto trajnime duhet të kryhen nga një instruktor "i drejtpërdrejtë", të përshtaten për audiencën e veçantë, të përfshijnë pjesëmarrës që marrin pjesë në mënyrë aktive në detyra të ndërvarura dhe të zgjasin më shumë se katër orë. Trajnime të tilla nuk vijnë falas, por nëse ato ulin në mënyrë efektive shkallën e ngacmimit seksual, shpenzimi ia vlen.

Trajnimet dhe sondazhet duhet të bazohen në të dhënat e hulumtimit mbi ngacmimet seksuale. Pyetësori i Përvojave Seksuale i Louise Fitzgerald (SEQ) ka qenë prej kohësh standardi i artë në matjen e ngacmimit seksual. SEQ është një nga shumë mjetet shkencore që përmblidhen në Studimin e Administratorit Studiues të Kampusit për Bashkëpunim (ARC3). E zhvilluar përmes një partneriteti të shkencëtarëve socialë dhe profesionistëve të çështjeve studentore, Anketa ARC3 përpilon instrumentet më të vlefshme për vlerësimin e ngacmimeve seksuale dhe formave të tjera të dhunës gjinore. Ky instrument i drejtuar nga të dhënat është lirisht i disponueshëm për çdo universitet ose kolegj që e kërkon atë.

Thënë kjo, institucionet nuk duhet të presin rezultatet e sondazhit para se të marrin masa. Udhëheqësit duhet të supozojnë se ngacmimi seksual është mbizotërues dhe të fuqizojnë ekspertët e lëndës dhe ata që janë bërë pre për të bashkëpunuar në zgjidhjet specifike të institucionit. Institucionet duhet të përdorin mjete të informuara shkencërisht për të vlerësuar ato zgjidhje dhe për t'i ndjekur ato me kalimin e kohës. Nuk ka rregullim të shpejtë këtu. Por ka njerëz me njohuri të thella. Le t'i mbledhim këta ekspertë, t'i dëgjojmë ata dhe t'u sigurojmë atyre burimet e nevojshme për të riformuar kulturën e arsimit të lartë.

Mangësitë e sistemit juridik

Problemi i ngacmimit seksual është i ndërlikuar nga vite të tëra doktrinash ligjore joadekuate. Ashtu si Amerika e korporatave, shumica e organizatave akademike kanë respektuar detyrimet e të drejtave civile duke hartuar politika që ndalojnë ngacmimet dhe procedurat për raportimin e tyre. Por korniza ligjore bazë bën pak për të parandaluar ngacmimet seksuale. Sistemi ligjor inkurajon një fokus të ngushtë në shkeljet ligjore, ankesat zyrtare dhe sanksionet zyrtare - të gjitha këto janë relativisht të rralla. Kur udhëheqësit futin shumicën e burimeve anti-ngacmim në një aparat pasiv, ankesash legaliste, ata heqin dorë nga përgjegjësia për kulturën institucionale.

Zgjidhjet më efektive për ngacmimet seksuale nuk qëndrojnë në raportimin e viktimave individuale ose në rikualifikimin e atyre që i kryejnë ngacmimet. Në vend të kësaj, ne duhet të parandalojmë ngacmimet seksuale duke rregulluar strukturat e pushtetit që e mbështesin atë.

Ka disa pasoja në një trajtim tepër të ligjshëm të ngacmimeve seksuale. Së pari, kjo i bën universitetet të mos kenë rrezik kur bëhet fjalë për zgjidhjen e ankesave. Për shkak se ngacmuesit kanë tendencë të jenë më të diskutueshëm se viktimat, institucioni i jep më shumë peshë pretendimeve të mundshme të kryerësit kundër detyrave të tij ndaj viktimës. Së dyti, procedurat zyrtare të ankesave kanë tendencë të filtrojnë ata që raportojnë: ata me rastet më dramatike dhe stereotipike, që shpesh përfshijnë sulme fizike. Ngacmimi gjinor, edhe një herë, merr masa të shkurtra. Së fundmi, një theks i tepërt në mekanizmat legalistë do të thotë që, edhe kur udhëheqësit janë të vetëdijshëm për aktorë të këqij, në mungesë të një viktime që del dhe denoncon, ata ndihen të paaftë për t'i sanksionuar ata. Kjo pozitë pasive institucionale i detyron individët-viktima të mbajnë barrën e sjelljes së autorëve të krimit para drejtësisë.

Interpretimet ligjore të ngacmimeve seksuale e kornizojnë ngacmimin seksual si një problem që duhet të ndreqet rast pas rasti. Qëllimi i tyre është të çrrënjosin shkelësit e ligjit ("mollët e këqija") dhe t'i qortojnë ata. Por parashikuesit më të fuqishëm të ngacmimit seksual qëndrojnë në kontekstin që e rrethon atë: Ngacmimi seksual lulëzon në fusha të dalluara nga zhbalancime ekstreme gjinore, hierarki dhe varësi të forta dhe udhëheqës që tolerojnë (ose, më keq, vazhdojnë) seksizmin dhe misogjininë. Ky është një problem institucional (një nga "fuçitë e kalbura"), që kërkon ndërhyrje institucionale.

Zgjidhjet më efektive për ngacmimet seksuale nuk qëndrojnë në raportimin e viktimave individuale ose në rikualifikimin e ngamuesve. Në vend të kësaj, ne duhet të parandalojmë ngacmimet seksuale duke rregulluar strukturat e pushtetit që e mbështesin atë. Filloni duke punësuar më shumë gra dhe njerëz të ndryshëm nga gjinia, duke i promovuar ata dhe duke i integruar në çdo disiplinë dhe çdo nivel të institucioneve. Dhe pastaj shndërrojini ato institucione në hapësira ku të gjitha gjinitë ndajnë pushtet, autoritet dhe respekt.

Për të kthyer pas valën e ngacmimeve seksuale, ne duhet të tejkalojmë minimumin e mandatuar nga ligji. Arsimi i lartë mund të ndihmojë në zhvendosjen e mandateve në drejtime më të dobishme, duke pasur parasysh që inovacioni brenda institucioneve dihet se çon në ndryshime ligjore. Gjyqtarët mund të kuptojnë se ajo që ata e kanë gjykuar si pajtueshmëri të arsyeshme bie në mënyrë të turpshme. Universitetet duhet të jenë institucionet tona më të guximshme, që zhvillojnë dhe shpërndajnë zgjidhje të guximshme për problemet më të rrënjosura dhe sistematike të shoqërisë, edhe kur ligji zyrtar do të ishte i kënaqur me më pak.

Lidership i guximshëm

Shpresojmë se e kemi bërë të qartë: Shumë institucione nuk e kuptojnë kur bëhet fjalë për ngacmime seksuale. Ngacmimet seksuale rrallë kanë të bëjnë me seksin, kështu që preokupimi për ndjekjen seksuale është i gabuar. Nuk ka ndonjë rregullim të shpejtë këtu, sepse histori të gjata dhe të komplikuara fshihen pas ngacmimeve seksuale. Është ngushëlluese të supozosh që ligji do ta zgjidhë këtë problem, derisa të kuptojmë se sa pak ka bërë ligji për të ndaluar ngacmimet seksuale ose për të riparuar dëmet e lëna pas. Ne duhet të kemi kujdes për mësimet e marra përmes hulumtimit dhe për të riformuar sistemin e parandalimit dhe reagimit të ngacmimit seksual në arsimin e lartë. Kjo do të kërkojë udhëheqje të guximshme, ose atë që psikologia Jennifer Freyd e quan guxim institucional. Guximi institucional përfshin dhënien e dëshmisë, të qenit i përgjegjshëm dhe ofrimin e ndjesës domethënëse.

Udhëheqësit e guximshëm shikojnë mënyrat në të cilat historitë e dëmshme vazhdojnë sot në institucionet e tyre.

Ne jemi të rrethuar nga simbolet e së kaluarës përjashtuese të akademisë, më dukshëm në portrete të burrave të bardhë dhe ndërtesave të emërtuara për burra të bardhë. Gratë mbeten të nënpërfaqësuara - dhe gratë me ngjyrë pothuajse mungojnë - në bordet që drejtojnë shumicën e institucioneve të arsimit të lartë. Shumë kampuse respektojnë organizata të shumta të mbizotëruara nga meshkujt, nga vëllazëritë te ekipet e tyre të futbollit dhe basketbollit për burra: organizata që është provuar se kanë krijuar agresion seksual

Ne kemi parë se çfarë ndodh kur i japim një historie problematike dinjitetin dhe krenarinë e vendit. Si do të dukej në vend që të jepnim dëshmi për padrejtësinë, dhe më pas të ishim të përgjegjshëm dhe të kërkoni falje përmes iniciativave të reja, portreteve të reja, praktikave të reja të emërimeve të reja (dhe më të larmishme) në udhëheqje? Më e rëndësishmja, si mund t'i transformojmë kulturat tona institucionale që të jenë vende të respektit të thellë për të gjithë personat, pa marrë parasysh seksin, gjininë, racën, gradën ose dimensionin tjetër të ndryshimit? Nëse drejtuesit e arsimit të lartë mund të gjejnë përgjigje në pyetje të tilla, atëherë ne mund të fillojmë të lëvizim gjilpërën në ngacmimet seksuale.

Udhëheqësit mund të krijojnë ndërhyrje krijuese që veprojnë në mënyrë të pavarur nga sistemi zyrtar i raportimit. Këto ndërhyrje duhet të jenë më të hershme, më të gjera, më edukative, më parandaluese dhe të synojnë ndalimin e përbuzjes gjinore dhe përjashtimit. Ata nuk duhet të mbështeten në viktimat që denoncojnë vetë. Një drejtues departamenti që këmbëngul se burrat e fuqishëm duhet të ndalojnë së ndërpreri gratë mund të duket se po zgjedh një sjellje të zakonshme. Por veprime të tilla themelore janë hapi i parë. Ato kërkojnë që ne të rimendojmë besimet e ngulitura që barazojnë sjelljen agresive me përsosmërinë shkencore ose poshtërimin publik si një rit kalimi. Le t’i nxjerrim këto supozime të fshehura kulturore në sipërfaqe, t'i vëmë në dyshim ato dhe të stimulojmë zgjedhje të ndryshme të sjelljes.

Udhëheqësit mund të përballen me sjelljen negative drejtpërdrejt dhe me vendosmëri, pa pritur për ankesa zyrtare dhe pa u dhënë autorëve të çështjeve shkak për një proces gjyqësor. Për shembull:

 Drejtuesit e njësive mund të kenë biseda të sinqerta, private me ata që ngacmojnë, duke këmbëngulur që sjellja e keqe të ndalet.

Për ngamuesit përsëritës: Kufizoni përfitimet që nuk janë të drejta, të tilla si pushimet e ditës së shtunë, fondet diskrecionale ose pranimi i studentëve të diplomuar në laboratorët e tyre. Shpërblimet mund të mos jepen dhe promovimet të vonohen (veçanërisht te profesori i zakonshëm, ku koha është më diskrete).

• Të imponojë pasoja në të gjithë njësinë, të tilla si mbajtja e linjës së fakultetit nga departamentet problematike. Pritjet dhe festat mund të anulohen. Udhëheqësit duhet të shpjegojnë pse këto ngjarje janë pezulluar dhe të përcaktojnë kritere të qarta për rikthimin e tyre.

Ne po u bëjmë thirrje kolegjeve dhe universiteteve që të jenë agjentët e guximshëm të ndryshimit që ne i dimë se mund të jenë. Akademia duhet të bëhet vendi ku institucionet e tjera kërkojnë frymëzim dhe të modelojnë ndryshimin e kulturës së tyre. Le të punojmë së bashku për të krijuar një model më gjithëpërfshirës dhe të drejtë të arsimit të lartë amerikan.

Përkthimi për ResPublica: Gazmira Sokoli 

Burimi: PNAS

*Titulli i ResPublica