Eri, mos harro fiqtë!
Çfarë na provon rasti i gjobës që Bashkia e Tiranës i vuri kryetarit të PD-së për dëmet në protestë? Na provon se shteti funksionon. Se nëna Shqipëri, njësoj si në filmin e njohur, u ka dhënë bijve më të mirë, zemërimin ndaj Berishës si shpatë dhe...ti dalim Zot kësaj pune.
Po të jetë për aksione të kësaj natyre, Erjon Veliaj është i pari. Nuk e bën për t’u dukur. Të mos tregohemi dashakeqë. Është instinkti i brendshëm i njeriut që jeton me hologramën e Shqipërisë së të ardhmes, maket i ëndrrave të tij.
Një luftëtar i vërtetë, një borizan i ndryshimit. Dhe betejat nuk janë të pakta. Beteja më e fuqishme, ishte beteja e Erjonit me Dashnorët. Me Dashnorët e Zhulit siç i pagëzoi vetë ata që ndotnin Tiranën. Ja kemi falur edhe idenë që na vodhi me bojën hidrofobike, sepse siç thoshte Napoleoni “në arritjen e një fitoreje nuk ka moral”. Dhe reduktimi i pompimit urinar në hapësira publike është një fitore e cila thuhet se e ka bërë Sajmir Tahirin aq keq, saqë ka urdhëruar që policët e krimeve që rrinë civilë, të urinojnë fshehurazi.
Por le ta njohim të vërtetën. Erjoni ngjan me Napoleonin. Historia e jetës së tij duam të themi.
Loni ishte nga Korsika, toger. Me dy qitje topi në Tulon dhe me vendosjen e duhur, ra në sy. Kohë krize, u ngrit. Ka disa, mes të cilëve edhe ne, që thonë se gjërat janë të shkruara. Se njeriu sado të përpiqet, ajo që do të ndodhë, ka për të ndodhur. Një predeterminizëm të cilin e luftojmë për t’i dhënë kuptim vetes si subjekte. Se Napoleoni lindi i tillë nuk u bë. Kështu edhe Erjoni. Të kujtojmë historinë e tij si shitës fiqsh. Nuk ka asgjë për të qeshur. Fiku është shok i mirë në kohë krize, se nuk ka nevojë as të lahet. Por këtu, pra te fiku, do parë çelësi i karrierës së Erjonit. Dhe gafa me gjobën, pra llogaritja gabim, fallsifikimi e gjithë ai vargu i mrrokullave që bëri të dhiten me lot të gjithë në Tiranë, lidhet me Fikun.
Imagjinoni Erjonin e vogël me quka që mban një tezgë fiqsh, ndoshta të vjedhur, të cilët i zë shiu dhe janë me krimba. Erjoni nuk di gjë dhe i shet për fiq të mirë. Një klient që e hap fikun e sheh dhe ia vërvit turinjve: "Shko mor pizeveng. Do na e hedhë bytha jote".
Dhe fiqtë e mbetur, shitësi i vogël i Tiranës së varfër të viteve ’90, i ha vetë. Por këtu vihet në punë mekanizmi i fatit. Te diarreja që pason do kërkuar iluminimi, shkaku i largimit nga ky vagabondazh proletaro-mikroborgjez. Purtha e fiqve të krimbur është pikërisht shkëndija e atij predeterminizmit që përmendëm pak më lart. Që e çon Njonin në “Drejtimin e duhur”. Këtu e ka fjalën edhe vetë kryetari kur e tregon si histori. Imagjinoni sikur një trill i fatit, a një rastësi e keqe, ta kishte shtyrë Erin të merrej me tregëti vezësh. Do ishte bërë patjetër grosist vezësh sot dhe ne do ishim jetimë në avenirin tonë si shoqëri. Se vezën e ble njeriu, nuk ka si e sheh brenda dhe Erjonëve që shesin nuk u duhet as të lodhen për ta bërë këtë gjë. Ndaj edhe gjoba, që llogaritet e analizohet, të kujton fikun dhe klientin që e hap ta provojë. Dakord, kohë për të mësuar ka. Patjetër, por të vjen mirë teksa kupton se kur Edi, kryeministri, thotë nëpër botë se “Shqipëria është vend interesant”, me siguri e ka edhe për fiqtë e Erjonit dhe diarrenë gazore që pason te të gjithë. Një klizëm e domosdoshme kjo e fundit, për të gjithë ne si shoqëri, që Eri të nisë betejën e jetës së tij: atë me Snuksat. Me cinikët. Thoni pastaj që nuk është e shkruar!
Shaptilografisti
Comments
Galigati@gmail.com
Dakord me cdo rresht vec rreshtit ku ironizoni ata qe nuk duan Berishen.
Nuk ka nevoje te kujtojme cfare eshte dhe cfare ka bere Berisha.
Dhe nese behet fjale per te zgjedhur mes Berishes dhe pederastise politike te shefit basketbollist te erjonit, zgjedhim te dyten.
Per te tjerat, pergezime.
Shkruar bukur dhe drejte.
Add new comment