fashizmi

Rreth një mijë militantë të së djathtës ekstreme janë mblehdur në Milano, rruga “Paladini”. Në përkujtim të vdekjes së Sergio Ramelli, anëtar i Frontit të Rinisë, vrarë nga përfaqësues të ekstremit të djathtë më 29 prill 1975.

Ceremonia është e përvitshme dhe ajo shtjellohet me përshëndetjen fashiste, reminishencë e një kohe të cilën nuk po e gërryen asgjë.

Në rikthimin e radhës të prirjes për analiza etike dhe paralajmëruese mbi fashizmin, që e shohim të demonstruar në sportelet e librarive (të mos e ngatërrojmë në këtë pikë me librat e vërtetë të historisë, ata janë krejt gjë tjetër), sivjet është ngritur më së shumti tema “Pse jemi ende fashistë”, duke zbritur më tej në “Nuk jemi ndarë përfundimisht nga fashizmi”, “Pse Italia ka mbetur akoma te Musolini” e të tjera, ndjekur nga moralizma dhe fajësime.

Duke numëruar një më një hilet që është shtrënguar të përdorë pushteti për të kryer aktin vandal të rrënimit të kompleksit kulturor-historik të ndërtesave të ish-fondacionit “SKANDERBEG” (ku sot funksionojnë dy teatrot kombëtarë), hilja e radhës rezulton etiketimi i tyre si ndërtesa “fashiste”. Shpresojnë fort që me këto truke hileqare epitetesh të mund ta përligjin krimin që kanë gatitur. Prandaj më duhet të vazhdoj ta rrjep skilen, simbas mësimit popullor “Kush bân me hile, rripet si skile”. 

Është shkruar edhe më parë dhe gjerësisht madje, për mbijetesën e zyrtarëve të regjimeve totalitare në regjimet e reja demokratike në disa vende. Greqia dhe Italia janë dy shembujt më të trajtuar në këtë drejtim, ku menjëherë pas Luftës së Dytë Botërore, konsideratat ideologjike morën përparësi duke lejuar që njerëz të lidhur me regjimet fashiste, madje ekzekutorë të devotshëm, rifituan pozitat vendimmarrëse edhe pas Luftës në regjimet demokratike.

Një botë e trazuar. Madje më shumë se kaq ndoshta. George Soros ka publikuar një opinion të vetin në Project Syndicate ku apelon për mbrojtjen e shoqërisë së hapur,  që sipas tij kërcënohet nga forma të fashizmit dhe shtetet e tipit mafioz. Soros, vetë promovues i konceptit të shoqërisë së hapur që e huazoi nga mentori i tij Popper, pranon se kriza e shoqërive të sotme, edhe e modelit të shoqërisë së hapur, lidhet me dështimin e lidershipit për t’iu përgjigjr kërkesave dhe pritmërive të elektorati.

Në Kroaci po merr formë gjithmonë e më shumë një frymë e re e Neofashizmit. Në këtë përfundim ka dalë kreu i Qendrës kundër Nazizmit, Efraim Zuroff, i cili thotë se kjo qasje mbështetet nga vetë autoritetet vendase.“Shembulli më konkret i kësaj është vizita e fundit e presidentes kroate, Kolinda Grabar-Kitaroviç në Kanada, e mbështjellë me flamurin kroat të regjimit Ustasha”-thotw Zuroff. Ai kujtoi se ky regjim ishte aleat me nazistët nga viti 1941 në vitin 1945, duke drejtuar kampe ekzekutimi për Hebrenjtë, Serbët dhe Romët. Çfarë mund të presim më shumë"-  Thotë Zuroff.  

“Për fat të keq, shkruan Prof. Dr. Nasho Jorgaqi në artikullin e tij..., kleri katolik nuk u gjend me ato forca që u hodhën në luftë kundër pushtuesve fashistë. Përkundrazi,  kleri katolik në një mënyrë a në një tjetër i hapi rrugën pushtimit italian, e mirëpriti ushtrinë agresore duke cilësuar legjionet e saj “Pëllumba të Krishtit”...”.

Në një polemikë me prof. Nasho Jorgaqin në “Panorama” të datës 7 tetor, prof. Romeo Gurakuqi formulon tezën e një “impostimi kompromisi deri dhe servitor” ndaj Italisë dhe më pas ndaj Wehrmacht-it “nga pjesa më e rëndësishme e elitës shtetformuese dhe ajo liberal-demokratike, të cilët u përpoqën që fatalitetin e pushtimit fashist, të cilin e konsideronin të përkohshëm dhe të pashmangshëm, ta amortizonin utopikisht, duke mos e lënë të përplasej egërsisht mbi shtetin dhe shoqërinë”.

Çështja “Stepinac” ka sjellë tensionim të raporteve serbo-kroate. Vendimi i një gjykate kroate për të rrëzuar vendimin e gjyqit jugosllav të vitit 1946 për dënimin e peshkopit të Zagrebit Alojzije Stepinac, si bashkëpunëtor i fashizmit dhe nazizimit dhe pjesëmarrës dhe organiztaor i konvertimeve me forcë të serbëve ortodoksë, është vlerësuar nga Beogradi zyrtar si një hap mbrapa dhe me pasoja. Në këtë kuadër, Ministria e Jashtem serbe, i ka dërguar në notë proteste Zagrebit përmes së cilës kujton se OKB dhe BE-ja e ndalon restaurimin e ideologjive fashiste dhe të fashizmit.

Beniamin Netanyahu është tanimë nën akuzë publike për radikalizim të strukturave shtetërore dhe promovim të tensioneve sociale. Një ditë pasi ministri i Mbrojtjes, Moshe Ya’alon dha dorëheqjen, ish-kryeministri dhe ish-ministri i Mbrojtjes, Ehud Baraka, deklaroi se vendi është infektuar me farën e fashizmit. Gazeta e njohur izraelite “Haaretz” referon një intervistë të Barak për Channel 10, ku ish-kryeministri shkruan se “ajo që ka ndodhur është kapja armiqësore e qeverisë së Izraelit nga elementë të rrezikshëm, Dhe ky është vetëm fillimi”.