Blloku Opinion

Ata u mblodhën së bashku njësoj si hajdutët natën: pa njoftuar as kolegët e kabinetit në ditën me diell për qëllimet e tyre, kësisoj të martën në mbrëmje (31.01) ministri i Drejtësisë Florin Iordache vendosi në rendin e ditë të një mbledhjeje të pazakontë të kabinetit në një orë të vonë dekretet me procedurë të përshpejtuar. E më pas ai me këmbëngulje dhe i pamëshirshëm argumentoi, atë që theksojnë pa u lodhur mbështetësit e qeverisë, që ata të lirohen prej "burgjeve të tejmbushura". Brenda natës dekretet u publikuan në fletoren zyratre, për të hyrë kështu menjëherë ligjërisht në fuqi.

Shumëkush e cilësoi si tërmet atë që ndodhi me Ylli Manjanin. Për mendimin tim, intervista agresive ndaj qeverisë në “Top Channel” e Ministrit të Drejtësisë, ishte prova më e fundit e Ilir Metës për të rrëzuar qeverinë e Edi Ramës. Pra ishte një tërmet i krijuar me dashje (kundër Saimir Tahirit) për të provuar rezistencën e koalicionit. Sizmiologët shpjegojnë, se, kur lëkundja e tokës është dukuri natyrore, njeh dy faza. Tërmetin kryesor dhe pas-tërmetet që vijnë duke u shuar. Për lëkundje para-tërmet nuk kemi dëgjuar. Patjetër ato ekzistojnë, por njerëzit nuk i kuptojnë.

Burime nga brenda mbledhjes së sotme të Kryesisë së Partisë Socialiste i thanë Top Channel se, sipas Edi Ramës, “aleanca me LSI-në krijon një mazhorancë solide reformash, e jo thjesht një mazhorancë numrash – dhe reformat e jo numrat janë arsyet e koalicionit me Metën.

Por sipas Edi Ramës, “me votat e vitit 2013 dhe ndarjen aktuale të mandateve nëpër qarqe, koalicioni PS+PDIU+FRD+Etj. i merr 71 deputetë, nëse LSI del më vete, sepse e tillë është formula”.

Ky ishte dëmi më i vogël që ndodhi sot. Në historinë tonë të re kombëtare janë shënuar disa si kjo, kjo është vrasja e katërt “në gjueti”.

Në fillim të janarit zhvillova një sondazh kombëtar, të publikuar në revistën Follow Business Albania. Të njëjtin kampion të atij sondazhi e rianketova përsëri këto ditë, duke riformuluar pyetjen rreth preferencës së votës. 1000 të anketuarit u ripyetën se për cilën parti do të votonin sot, në qoftë se LSI-ja do të garonte më vete, e shkëputur nga koalicioni mazhoritar.

Në deklaratën e fundit zyrtare të FMN-së për Shqipërinë shkruhej: “Ekipi i FMN-së parashikon fuqizim të ekonomisë. Rritja e PBB-së vlerësojmë të ketë arritur në 3,4 për qind në vitin 2016 dhe parashikohet të përshpejtohet në rreth 4 për qind në periudhën afatmesme, e mbështetur kryesisht tek investimet e mëdha të huaja direkte në energjetikë dhe te një rritje e kërkesës konsumatore."

Bota e sotme është e përmbytur nga problemet. Politikëbërësit duken konfuzë dhe të pasigurtë. Por asnjë problem nuk është më urgjent sot sesa militarizimi i politikës dhe gara e re e armatimeve. Ndalimi dhe ndryshimi I kahut të kësaj gare shkatërruese duhet të jetë prioriteti ynë kryesore. Situata e tanishme është shumë e rrezikshme. 

Para disa ditësh, Ilir Meta i tha publikisht “Jo!” një koalicioni parazgjedhor të LSI-së me PD-në. Ndërsa më parë, një koalicioni të tillë, Lulzim Basha i kishte thënë “Jo! Jo! Jo!”. (Për një koalicion paszgjedhor, nënkuptohet një përgjigje e tipit “hajt se folim”.)

Pyetja që duket se do t mbetet pa përgjigje deri në prill është nëse LSI-ja do të futet në zgjedhje si pjesë e koalicionit aktual mazhoritar, apo do të futet në garë më vete, në mes të dy koalicioneve të mëdha.

Mesila Doda kishte bërë një ironi në rrjetet sociale me nje sondazh te revistës Follow Business Albania, që publikova mbrëmë në Top Story, duke cituar një batutë të vjetër të humorit socrealist “izet kamiona da për 7 bataliona”. Shkak për këtë irioni të Mesilës ishte një llogaritje e gabuar që kanë bërë portalet rreth votave të PDIU-së të prezantuara nga unë.

Mbrëmë në Top Story deklarova: “ PDIU-ja nga 45 mijë vota që kishte më 2013, sot ka 60 mijë vota”. Kjo gjë mund të verifikohet në ritrasmetimin e Top Story-t, ose duke e shikuar ate në YouTube.

Drejtori i North College, John Tapene, në Zelandën e Re, gjeti një mënyrë të drejtpërdrejtë të komunikonte me të rinjtë e vendit të tij, teksa iu drejtua atyre që të hiqnin dorë nga argëtimet pa kuptim, nga kërkesa pa fund ndaj prindërve dhe të tjerëve, dhe t’i kthejnë sytë nga guximi i hapave të tyre për të ecur vetë në jetë, nëse duan një jetë apo një shoqëri më të mirë.