Blloku Opinion

Brenda një viti nga nënshkrimi i Traktatit të Sèvres, fuqitë evropiane filluan të dyshojnë se kishin kafshuar më shumë sesa mund të përtypnin. Të vendosur për t'i rezistuar pushtimit të huaj, oficerët osmanë si Mustafa Kemal Ataturk riorganizuan atë që mbetej nga ushtria osmane dhe, pas disa vitesh luftime të dëshpëruara, dëbuan ushtritë e huaja duke kërkuar të zbatonin kushtet e traktatit. Përfundimi ishte Turqia që ne njohim sot, kufijtë e rinj të së cilës u vendosën zyrtarisht në Traktatin e Lozanës në 1923.

Ne asgjë nuk besojmë më shumë se në atë për të cilën dimë më pak”, shkruante filozofi francez Michel de Montaigne, duke paralajmëruar zhvendosjen e realitetit dhe fakteve, me qëllim që gjykimet të jenë sa më emocionale.

Çfarë pamje ka një shtet kur bie në kolaps? Është një pyetje që analistët e bëjnë gjithnjë e më shpesh për Lindjen e Mesme, ku pesë shtete aktualisht janë në një farë krize ekzistenciale. Megjithatë, njëri prej këtyre shteteve qëndron veçmas. Jemeni, Siria, Iraku dhe Libia kohët e fundit janë përballur me kryengritje, luftë civile, ndërhyrje të jashtme dhe përplasje mes përfaqësuesve rajonalë. Për kontrast, kriza e Libanit është e vetënxitur dhe dhe kjo e bën atë shumë më të pashpresë.

Partneriteti Publik Privat (PPP), në formën e dhënies në koncesion të një shërbimi publik një operatori privat, është një temë e debatuar gjatë në aspektin ekonomik, politik, financiar etj.

Ky lloj koncesioni mund të justifikohet në ato raste kur investimi është mjaft i madh dhe buxheti i shtetit nuk i ka mundësitë financiare dhe njerëzore t’i mbulojë ato, siç është rasti i ndërtimit të aeroporteve, centraleve energjetike apo rrugëve të mëdha.

Kjo nuk është një akuzë, por një vlerësim i pamëshirshëm i situatës së tanishme. Ndoshta duhet të qëlloj veten me pëllëmbë për shkak se e kam parë për shumë kohë me panik CoVid-19. Jam po ashtu disi i mëriztur me shumë imunologë që deri më tani ia kanë lënë diskutimin mbi koronavirusin voirologëve dhe epidemiologëve. Ndjej se është koha të kritikohen disa nga deklarimet publike kryesore, tërësisht të gabuara për këtë virus.

Së pari, ishte gabim të deklarohej se ky ishte një virus i ri.

Me siguri të madhe mund të besojmë se Miroslav Lajçak nuk ka pasur ndonjë qëllim të keq ndaj Kosovës kur është ulur në anën e delegacionit të Serbisë në tavolinën ku u zhvillua takimi i parë në nivel të lartë mes Kosovës dhe Serbisë. Por ajo pamje, ku “i dërguari i posaçëm për dialog” ishte krahas presidentit të Serbisë, në krye të tryezës ishte shefi i tij Josep Borrell, anash zyrtarja e cila merret me dialog që nga fillimi i tij, e përballë kryeministri i Kosovës, ka një simbolikë.