Blloku Billboard

Ambasadori amerikan Donald Lu ka shpenzuar dhe “armën e fundit” në kuadër të reformës në drejtësi. Duke parë se Venecia “hodhi” një raport mbi të cilin po luhet dhe kur dekriminalizimi i “pamundur” për një palë, po relativizon procesin, ka dalë me një deklaratë: Lu tha se SHBA do t’u refuzojë vizat gjyqtarëve të korruptuar.

Mirëpo ky është një problem që ligjërisht SHBA e ka të zgjidhur: harton listën në bazë të të dhënave që ka përmes ambasadës, i klasifikon aty të gjithë dhe refuzon vizën.

Opinioni i Venecias për reformën në Drejtësi i ka dhënë oksigjen dy aktorëve kryesorë që e ndjenin veten të cenueshëm nga realizmi i saj sipas versionit të parë: Ilir Metës dhe Sali Berishës. Me gjykimet evazive, opsionale dhe me delegimin që Venecia i bën politikës shqiptare, ka lënë derën e hapur për çdo spekullim. Pika kritike e diskutimit është hetimi penal, pasi aty ka çaluar drejtësia, në hartimin e akuzës. Gjykata mandej e ka patur të thjeshtë të fusë kokën në rërë si struci.

Asnjë nga dy partitë e mëdha nuk komentoi draftin final të opinionit të Venecias për reformën në drejtësi. Çuditërisht të dyja selitë e kaluan në heshtje dokumentin që në një farë mënyre është pranuar nga palët si arbitri i reformës në drejtësi. Të dyja krahëve u ka interesuar heshtja dhe nuk përjashtohet mundësia që mes PS e PD të ketë patur një pakt për të mos  komentuar hë për hë opinionin e Komisionit të Venecias.

Qëkurse hyri në politikë Edi Rama ka ndjekur një strategji injorimi dhe përqeshje të opozitës, e cila rezultoi e suksesshme në planin e marrëdhënieve me publikun, pasi u konvertua në 3 mandate për bashkinë e Tiranës. Në vitet e para si ministër i Kulturës apo kryetar i Bashkisë së Tiranës, Rama satirizoi opozitën si të thuash në një raport të ngjashëm me atë që Partia e Punës bënte me ballistët dhe Ballin Kombëtar.

Është e njohur praktika e radikalizimit verbal që opozitat shqiptare adoptojnë sa herë nuk dinë se çfarë të bëjnë për të rimarrë iniciativën e protagonizmit. Që nga vitet ’90 kur për pushtetin e asaj kohe përflitej thuajse çdo gjë, më tej në vitet ‘2000, e pastaj në opozitën e dytë socialiste. Siç e dimë, pas akuzave nga më të rëndat, ka ardhur paqja e një pazari. Kësaj radhe është Partia Demokratike që po luan kartën e kriminalizimit të gjithanshëm të PS-së dhe qeverisë së saj, madje edhe në arenën ndërkombëtare. Duke krijuar gjithsesi një situatë absurde.

Dardha e ka bishtin mbrapa dhe këtë po e provon qeverisja e majtë si në nivel qëndror ashtu edhe në nivel lokal. Ndryshe nga sa premtoi në zgjedhjet e fundit parlamentare dhe ato vendore, qeverisja e majtë ka ndjekur një politikë fiskale që ka çuar në rritjen e  kostove të jetesës për qytetarët. Pa analizuar shkaqet që orientuan votën majtas, elektorati pak u fokusua te programi ekonomik i Partisë Socialiste dhe i LSI-së, që gjithsesi  u përfshinë në ato stimujt që justifikonin prirjen majtas. Dhe kjo për disa arsye:

Reforma në Drejtësi është me gjasë kushti i ekzistencës së koalicionit aktual qeverisës. Kjo u bë e qartë edhe nga kryeministri Edi Rama, i cili gjatë një interviste të paradisa ditëve deklaroi se nëse ajo nuk miratohet, marrëdhënia me Lëvizjen Socialiste për Integrim, prishet. Pika kritike e kësaj marrëdhënieje që po merr shkas nga “lexime” të ndryshme të draftit të të propozuar nga ekspertët, është njësia antikorrupsion, e cila së fundmi, është shoqëruar me propozimin e ngritjes së Byrosë Kombëtare të Hetimit në varësi të Ministrisë së Brendshme.

Dikur ishte Lëvizja “Mjaft” që kundërshtonte me protesta të formave të ndryshme vendime apo nisma të qeverisë Nano në emër të shoqërisë civile. Drejtuesit kryesor të saj u katapultuan më vonë në politikë, me shembullin më tipik, kryetarin e lëvizjes Erion Veliaj, sot është kryetar i Bashkisë së Tiranës dhe kryetar në perspektivë i Partisë Socialiste apo emra të tjerë si Arbian Mazniku, Elisa Spiropali që u përzgjodhën nga kryeministri Rama për të çuar përpara programin e Rilindjes.

Kërkesa e Presidentit të Republikës, Bujar Nishani, drejtuar Gjykatës Kushtetuese, për interpretimin e nenit 98, pika 1 të Kushtetutës për dekretimin e dy ministrave, duket se ka brenda natyrë spekuluese dhe bazohet në sofizëm.

Presidenti Nishani nuk po dekreton emërimin e dy ministrave të rinj, Arben Ahmetajt në Ministrinë e Financave dhe Milva Ikonomit në Ministrinë e Ekonomisë ndonëse ka dekretuar shkarkimin e Shkëlqim Canit dhe Arben Ahmetaj nga ministritë e mëparshme. Jo zyrtarisht burime pranë Nishanit thanë për gazetën Panorama se presidenti do të presë fillimisht votimin në Parlament të dy dekreteve të tij për shkarkimin e ministrave dhe më pas do të vijojë procedura për dekretimin e ministrave të rinj. “Që të emërohet ministri i ri duhet të jetë vendi i lirë i ministrit.