Narcisisti dhe servili

Një pseudo politikan, një pseudo intelektual apo edhe një pseudo gazetar që kërkon me çdo kusht çmimin e pamerituar, është si një narcis, por në këtë rast jo me fytyrë të bukur, që kërkon t’i m’veshë vetes merita të papatura.

Teknologjia dhe mjetet e fundit të gjenerimit dhe shpërndarjes së informacionit ia bën më të lehtë  imoralëve të përhapin idenë se pretendojnë çmimin moralit, injoranteve çmimin e dijes, shëmtirës çmimin e bukurisë.

Kështu “narcisi” i kohëve moderne mendon se përmes një faqeje facebook-u do të tërheqë shumë fansa rreth vetes. Mendja e tij “pjellore” mendoi të zgjedhë “servilin” për  të arritur objektivat dhe synimin e tij. Plani i “narcisit” ishte sa interesant aq edhe paradoksal në të njëjtën kohë. Kështu “narcisi” ynë i kërkon një “miku” të tij (servilit) që të hapë një “Fans Page” në rrjetin social më të populluar kohëve të fundit,  dhe të bëjë sa më shumë fansa me qëllim solidarizimin që “narcisi” të marrë çmimin “njeriu i vitit” në mënyrë që ai në fund të mbetej i surprizuar nga iniciativa që miqtë e tij kanë marrë për të. Me siguri që “servili” (“miku”) i tij  ka marrë  ndonjë ofertë për ndonjë vend të mirë pune, sigurisht nëse e arrin këtë objektiv.

Por ja që ndonjëherë planet nuk shkojnë ashtu sikurse duam. Ndodh që edhe të dështojmë rrugës ashtu siç ndodhi edhe me “narcisin” dhe servilin tonë.  Kërkesa e tyre për të bërë sa më shumë fansa dështoi, madje edhe më keq se ç’e kishin menduar. Mesa duket postulati i tyre për të thithur sa më shumë mbështetës nuk ka qenë aq i goditur, por kjo jo se nuk ishte formuluar bukur dhe pa kuptim. Në të vërtetë pakuptimësia dhe paradoksi në  këtë rast qëndronte në emrin e atij që do të duhet t’i atribuohej çmimi (narcisit).

Doli që opinioni publik nuk mendonte të njëjtën gjë me servilin se personi në fjalë (narcisi) ishte një njeri i mrekullueshëm, pasi gojët e liga lart e poshtë kryeqytetit por jo vetëm, flisnin se “narcisi” ynë i plotlumur dhe i plotkënaqur nga jeta, nuk ishte një njeri fort i dëshiruar në shoqëri sepse nuk kishte bërë as edhe ndonjë gjë në të mirë të shoqërisë, nuk ishte një njëri i mrekullueshëm në familje pasi nuk numëroheshin rastet e tij për tradhti ndaj bashkëshortes, gjithashtu po sipas gojëve të liga as edhe në profesion zotëria nuk kishte dhënë ndonjë kontribut të vyer pasi nuk kishte bërë gjë tjetër veçse i kishte lëpirë këmbët dhe vazhdonte me lëpirjen ndaj atyre që e sollën në atë post.

Kështu një titull kaq i madh “njeriu i vitit” duket se nuk qëndronte në shtatin e “narcisit” dhe “servili” dështoi në iniciativën e tij.

Sigurisht atij më shumë i dhëmbi vendi i punës që i ishte premtuar sepse thellë në ndërgjegjen e tij të pastër nuk mendonte se narcisi e meritonte vërtetë një çmim të tillë. Kështu paradoksi i narcistit modern nuk përfundoi ashtu si edhe legjenda, por në paturpësinë më të madhe ai u mundua që gënjeshtrës që kish nisur që në fillim, t’ia zgjaste këmbët edhe më shumë përtej cakut njerëzor.