Yankee, go home! Ose hajdeni në Shqipëri megjithë McGonigal se e ulin kurrizin deri në fund

Mediat e huaja kanë shpërndarë sot video të një incidenti në Izmir të Turqisë. Pjesëtarë të një organizate rinore nacionaliste turke kanë mbajtur si të thuash peng në rrugë dy marinsa amerikanë që kishin zbritur nga anija “USS Wasp” duke bërë thirrje: Yankee, go home.

Autoritetet kanë ndërhyrë për të qetësuar situatën dhe siguruar jetën e amerikanëve, por ngjarja ka bërë qarkullim global mediatik. Siç mund të merret me mend ky është një episod ndër të shumtit me sens anti-amerikan që mund të lidhet patjetër me tensionet e ngritura në Lindjen e Mesme dhe sidomos me tolerimin që SHBA po i bën politikës së Izraelit.

Përtej kësaj është një shenjë e dinamikës politike në shoqërinë turke, që e ka patur përherë nacionalizmin tipar dallues. Sigurisht që akti nuk është shumë elokuent edhe për mesazhin që do të përcjellë, dhe nuk është për t’u inkurajuar, por edhe politika amerikane ka ushtrinë si përfaqësues të elokuencës së vet në botë. Kështu që “çfarë mbjell do të korrësh”.

Akti këtu ka një farë rëndësie për të na bërë të kuptojmë sesa të vdekur jemi në nervin tonë si individë dhe si shoqëri me identitet të caktuar, atë që kemi shpallur publikisht. Për të kuptuar se në këtë vend gjallon një milet, por nuk jeton një shoqëri, që ha, pi dhe merr ajër në luftë të përjetshme me çdo kod normal.

Një vend ku kryebashkiaku është kapur duke vjedhur(gabime të stafit ndjesë), ka falsifikuar firmën, ku zv.kryeministri është arratisur dhe jep intervista, ku kryeministri është një tekayt të cilit ia hedhin të gjithë dhe ku ne rrimë. Të gjithë. Duke pritur se edhe ujin 24 orë do na e sjellë Ambasada e SHBA-së që u kujdes për drejtësinë e re, që kujdeset që të mos vidhet më shumë sesa duhet, e kështu me radhë.

Në parim çdo politikë që aplikohet në këtë vend shkon nga drejtimi që “populli apo njerëzit nuk kanë punë të mendojnë” e lëre më të veprojnë. Janë Disa njerëz, të zgjedhur, ata që mendojnë dhe veprojnë. Që e mbajnë Shqipërinë Zonjë. Po Zonjë - Zonjë ama.

Teksa sheh këtë video të të rinjve turq që duan të dëbojnë ca marinsa, që teknikisht si akt është një vrasje në kufi, por me fjalë si fillim, nuk ka sesi mos të të shkojë në mendje impotenca jonë. Që si e tillë hap mundësinë për të menduar se një milet si ne nuk do ta kishte problem që të priste me ceremoni shtetërore edhe McGonigal. Madje nëse ai do të jetonte këtu, gazetarët do të shkonin të bënin foto para se të kërkonin intervista, e në fund mundet që edhe një rrugë të emërtohej me emrin e tij. Sa kriminelë dhe hajdutë kanë emrin në mjedise publike?

Një shoqëri që sheh një ish-president palaço dhe një president amebik, është e qartë se nuk i intereson më asgjë nga Publikja. Madje Publikja ndoshta as nuk ekziston mes nesh, sa kohë që “tymi drejt në oxhakun tim” vazhdon të kalojë për mençuri edhe pse sa del nga dera e shtëpisë vjen era mut.

s.zaimi