Një kurth ballkanas zë sërish Perëndimin

Ka një seri lajmesh që këmbëngulin në përhapjen e mesazheve të SHBA se Kosova do të përballet me pasoja pas veprimeve që kreu në Veri. Deri më tani e vetmja pasojë është i ashtuquajturi përjashtim nga stërvitja “Defender 2023” dhe për  më tej edhe mungesa e mbështetjes së amerikane në njohjet e reja.

Le ta mendojmë për një çast çfarë do të thotë kjo? Kjo do të thotë se SHBA po merr një pozicion më neutral në dialogun mes Serbisë dhe Kosovës duke sinjalizuar ndërkohë se nuk e mbështet qeverinë Kurti. Situata e fundit prodhoi edhe një fakt publik që e dëmton SHBA: ato nuk e kontrollojnë Albin Kurtin si kryeministrat e tjerë ndaj edhe duan t’i japin një mësim të mirë.

Mirëpo paralel me këto mesazhe vendimi i NATO-s për të shtuar me 700 forca njësitë në Kosovë, nënkupton se në planin e përgjithshëm asgjë nuk ka ndryshuar. Se Kosova është hapësirë perëndimore dhe se ushtria serbe në gatishmëri në kufirin me Kosovën provon ndër të tjera se ku përkufizohet vija ndarëse dhe se barazimi mes Serbisë dhe Kosovës në Perëndim është ende larg.

Nga ana tjetër është disi e habitshme të flasësh për sanksione ndaj një gjesti, apo akti. Zakonisht sanksionet vendosen për politika të caktuara, përndryshe masat tingëllojnë si hakërrime tekanjozësh.

Sigurisht kjo nuk kishte pse të ndodhte, por është pjesë e evolucionit të një marrëdhënieje politike. Mjaft vende e kanë kaluar këtë gjë, Greqia, Italia, sa për të përmendur dy raste dhe sërish janë aleatë të SHBA. Kosova nuk ka pse të bëjë përjashtim sidomos në rastin e tanishëm ku oferta perëndimore dhe e SHBA për qeverinë e Kosovës nuk ishte për zgjidhje, por nënshtrim.

Nga ana tjetër, mania për të ekstremizuar interpretimin e qëndrimeve të SHBA në mediat dhe mjedisin politik shqiptar dëshmon se çfarë e mban ndër të tjera mbrapa këtë vend. Sesi kjo lapërdhi e përgjithshme e ka katandisur këtë shoqëri në një tufë pa dinjitet që bën tifo në Facebook. Mund të argumentohet kundër qëndrimeve të Kurtit përherë, sikundër ndaj çdo qeverie, por nuk mund të jetë argument I pjekur dhe bindës thjesht përsëritja e fjalisë: na tha Amerika, ul kokën e prano! Nëse Aleksander Vuçiç është në gjendje të ndikojë në vendimmarrjen perëndimore dhe të SHBA me një ditë incidente, ky nuk është problem i Kosovës, por i Perëndimit, që nuk po di të formulojë politika për shumë rajone tashmë. Të mos e gjykojmë për kaq shumë sepse në fund të fundit përgjegjësia është e ndarë në këtë botë. Por edhe me këtë fakt të pamohueshëm, ne duhet të themi me plot gojën se kërkesa ndaj qeveris Kurti nuk ka asnjë bazë, politike dhe ligjore. Është thjesht poshtëruese, është dëshmia e ushtrimit të atributit të protektorit në mënyrë të panevojshme, sepse Kurti nuk është aq i fuqishëm sa të kthejë politikën e jashtme dhe të sigurisë.

Askush nuk do vetëvrasje, por ama dikush do merrte përgjegjësi për t’i treguar Aleksander Vuçiçit dhe Serbisë se ku e ka kufirin. Pati shumë që thanë se Kurti ra në kurth. Të kujt dhe për çfarë? Çfarë ka fituar Serbia, e cila mund të thuhet se ra në kurthin e dytë pas bojkotit të zgjedhjeve dhe bojkotit të njësive policore në veri; e që është artikulimi i qëndrimeve ekstreme aplikimi i të cilave është vetëm Lufta. Atë që nuk e bën dot.

Është turp për SHBA sot që teksa flet për dhunën ndaj ushtarëve të KFOR nuk u vë emër agresorëve, por këtu nuk ka pse të kërkojë aleancë dhe solidaritet sepse edhe shërbëtori në fund të ditës shkon në shtëpi të vet. Na mbetet vetëm të shpresojmë që SHBA është një shtet që di të mësojë nga gabimet që bën dhe në këto 30 vjet ka bërë shumë të tilla, sikundër do pranuar se është shteti i vetëm ndoshta në histori që ka krijuar kaq hapësirë lirie në mjedisin ndërkombëtar pa shkelur kufirin objektiv të nevojës për stabilitet. Nuk jetojmë në botë ideale.

s.zaimi