Arlind Qori
Hegjemonia e Samir Manes*
“Hë pse?” As se është i bukur, as se është i ditur, madje as se është i pasur. Po sepse është aq i pushtetshëm sa të ketë në dorë jetën e qindra minatorëve dhe ajrin shoqëror të miliona bashkëqytetarëve tanë; dhe të mos ngurojë ta ushtrojë këtë pushtet orë e çast. Po nis t’ju sqaroj:
Opozita nuk ka as vullnetin, as idetë, as mundësinë për ta sulmuar këtë sistem në themel
Në dhjetor u kuptua se në Shqipëri asgjë nuk mund të vazhdonte si më parë. Masiviteti dhe intensiteti i protestave studentore nxorën në pah faktin se rinia universitare, si grupi më përfaqësues i shoqërisë, nuk do të pranonte më koordinatat e vjetra të veprimit dhe mendimit politik. Institucionet publike, madje edhe vetë ideja e përfaqësimit, hynë në krizë të thellë. Demokracia nisi të artikulohej si veprim kolektiv i drejtpërdrejtë, radikal dhe krijues. Mbarë shoqëria gjeti mundësinë të shprehte tëhuajësimin e vet politik, duke u konsideruar zëlart si e papërfaqësuar.
