Blloku Opinion

Hyrja e bllokuar për shtetet që vazhdojnë të luftojnë me reformat do të dërgojë një mesazh të braktisjes pikërisht në një kohë kur ata kanë nevojë për inkurajim dhe përfshirje më të fortë në BE. Aderimi në Bashkimin Evropian mbetet një ambicie thelbësore në të gjithë Evropën Juglindore.

Pas pak ditësh do të përkujtojmë 30-vjetorin e rënies së Murit të Berlinit, më 9 nëntor 1989. Një ngjarje e jashtëzakonshme, jo vetëm për historinë e Gjermanisë, pa dyshim shprehja më mbresëlënëse e ndryshimeve historike që ndodhën asokohe kudo në Europën Qendrore dhe Lindore, pjesë e të cilave ishin dhe u bënë edhe zhvillimet e ndodhura në Shqipëri.

Emmanuel Macron mund ta ketë fituar presidencën franceze duke premtuar se do të mposhtë populizmin, por ditët e fundit në Ballkan, atij po i referohen si "Trumpi europian". Arsyeja për këtë krahasim të pamundur është kundërshtimi i fortë i presidentit francez për zgjerimin e Bashkimit Evropian.

Ishte një natë zhgënjyese në Bruksel kalimi nga e enjtja në të premten. Shumë orë liderët e vendeve anëtare të BE-së diskutuan për procesin e zgjerimit, më saktësisht për të nisur negociatat me Shqipërinë dhe Maqedoninë e Veriut. Pas shumë shtyrjesh, ishte koha që më në fund të merrej vendimi i cili për këto dy shtete do të ishte i një rëndësie të madhe, ndërsa për vendet e BE-së nuk do të paraqiste ndonjë obligim të madh. Fjala ishte për një hap në një proces shumë të gjatë dhe të vështirë.

Me togfjalëshin “hapësirë arsimore Shqipëri – Kosovë” kuptojmë mjedisin në të cilin sistemet tona arsimore, përmes dakordësimit të kornizave politike, ligjore dhe institucionale për arsimin, funksionojnë të integruar, me qasje të përafruara ndaj asaj që duhet të nxënë në shkolla fëmijët shqiptarë, tani e në të ardhmen. Në terma të përgjithshëm, jetësimi i kësaj hapësire do të zëvendësojë arkipelagët arsimorë që ekzistojnë sot, për hir të humoreve, paragjykimeve dhe izmave çfarëdo të së shkuarës.