Blloku Opinion

Ritmi me të cilin punon presidenti Emanuel Macron i bën të tjerët të turpërohen. Ndërsa kryeministri britanik, Boris Johnson, merrte pjesë në një festë me alkool në Downing Street në prag të Brexit, presidenti punëtor i Francës po bënte një apel si burrë shteti për popullin britanik. Macron bëri thirrje për hapjen e një kapitulli të ri në atë që ai e përshkroi si një marrëdhënie "të pakrahasueshme" të farkëtuar me "gjak, liri, guxim dhe beteja". Francezët "e dinë se çfarë u detyrohen britanikëve", shkroi ai. Kjo ishte një nxitje dinake.

Ritmi me të cilin punon presidenti Emanuel Macron i bën të tjerët të turpërohen. Ndërsa kryeministri britanik, Boris Johnson, merrte pjesë në një festë me alkool në Downing Street në prag të Brexit, presidenti punëtor i Francës po bënte një apel si burrë shteti për popullin britanik. Macron bëri thirrje për hapjen e një kapitulli të ri në atë që ai e përshkroi si një marrëdhënie "të pakrahasueshme" të farkëtuar me "gjak, liri, guxim dhe beteja". Francezët "e dinë se çfarë u detyrohen britanikëve", shkroi ai. Kjo ishte një nxitje dinake.

Disa parti aleate afër PD-së hodhën idenë e krjimit të një grupimi politik, si një sigël e vetme brenda koalicionit me PD-në. Qëllimi është për të maksimalizuar votën përballë tri partive, PS, PD dhe LSI. Këto parti shpresojnë që me këtë mënyrë shmanget edhe kalimi i votave të tyre te partitë e mëdha, konkretisht te PD-ja.

Viteve të ‘90-ta një diplomat amerikan në Tiranë, më pat pyetur: A nuk është politika e Ibrahim Rugovës vazhdimësi e politikës së Ferat Dragës?.

Në atë kohë shumë pak nga ne kanë ditur se kush ka qenë Ferat Draga dhe kush ka qenë organizata “Xhemijet”. Në atë kohë e kam ditur që vëllai i madh i Feratit, Hajdini, moshatar Isa Boletinit, i lindur në vitin 1864, ka qenë pjesëmarrës në Kuvendin e Vlorës, ku është shpallur pavarësia e Shqipërisë dhe ai e ka përfaqësuar Mitrovicën dhe Sanxhakun e Novi Pazarit. Kjo në historiografinë tonë nuk është përmendur.

1.

Ishte një tullë në një Institut.

Kjo qe para mbi tridhjetë e pesë vjetësh.

Shumë flitet, sidomos kohët e fundit, për shpëtimin e hebrenjve në Shqipëri gjatë kohës së luftës dhe vihet në dukje kryesisht “besa shqiptare” dhe qëndrimi jo armiqësor i qeverisë dhe regjencës shqiptare të kohës ato që bënë të mundur atë shpëtim. Të vësh “besën shqiptare” dhe qëndrimin jo armiqësor të qeverisë dhe regjencës shqiptare të kohës si të vetmet premisa për shpëtimin e hebrenjve, është njëlloj sikur të thuash se gjermanët u larguan nga Shqipëria në fund të vitit 1944, sepse e humbën luftën me partizanët dhe u dëbuan prej tyre!

Në shumë vende të Ballkanit Perëndimor, por edhe në pjesë të tjera të rajonit, po flitet për fenomenin e largimit të të rinjve drejt Perëndimit si për një mortajë që po i ndodh shoqërisë, shtetit dhe kombit. 

Cilindo shet të rajonit ta marrësh, rezultati del i ngjashëm; zvogëlim i shpejtë i numrit të banorëve, largim i pandërprerë i të rinjve dhe parashikime se në të ardhmen situata do të jetë edhe më keq. Me apo pa viza, me apo pa liberalizim, vendet e Ballkanit po zbrazen. 

Në Europë fliten shumë gjuhë, por asnjë prej tyre nuk është gjuha e fuqisë globale. Më tepër sesa fat i keq, kjo është një mospërfillje historike, sa për të parafrazuar Osca Wilde.