Blloku Opinion

Bisedimet hulumtuese të Greqisë me Turqinë nuk janë një dialog për hir të dialogut. Ato janë një debat i strukturuar në të cilin të dy palët investojnë për një seri arritjesh. Synimi i Greqisë, për sa u përket këtyre bisedimeve ka qenë gjithmonë:

a) Se çështja në shqyrtim është zona ekonomike ekskluzive dhe shelfi kontinental.

b) Se nëse nuk arrihet ndonjë marrëveshje, çështja do të referohet në një gjykatë ndërkombëtare, mundësisht në Hagë.

 
Shumë pak gjëra në dinamikën kulturore të civilizimit tonë janë të qarta në këto kohë.

Viti 2020 nuk ishte i lehtë për unitetin evropian. Pandemia i detyroi  vendet anëtare të BE-së të përfshihen në një dialog edhe më intensiv mbi drejtimin që ata duan të marrë Blloku.

Dihet në qarqet e biznesit sot që drejtuesit e korporatave duhet të "maksimizojnë vlerën e aksionerëve". Korporatat supozohet se ekzistojnë për t'u shërbyer interesave të aksionerëve dhe jo (ose të paktën, jo drejtpërdrejt) atyre të drejtuesve, punonjësve, klientëve ose komunitetit. Sidoqoftë, kjo dogmë ngre një pyetje themelore. Çfarë, saktësisht, vlerësojnë aksionerët?

Diskursi public mbi çështjen e zëvendësimit të drejtorit të Vad Yashem tregon se ky institucion nuk përfaqëson më Holokaustin si një dukuri unike dhe si ligjërimin më të tmerrshëm të antisemitizmit që ka ndodhur ndonjëherë, por si një krim kundër njerëzimit që mund të ndodhë në çdo shoqëri që nuk ka vlera liberale. Përfshirë Izraelin. Yad Vashem që u projektua për të përjetësuar kujtesën mbi Holokaustin dhe viktimat e tij, tani trumbeton vlerat e liberalizmit Europian – po ato vlera që shtruan rrugën drejt një krimi si asgjë tjetër në historinë botës.