Pse vazhdoj të mendoj se është e turpshme skema e financimit të feve

Që nga mosha 10 vjeç e deri në moshën 18 vjeç, unë kam kontribuar për Kishën protestate në Pogradec çdo javë, sa herë merrja pjesë në shërbimet e së dielës.

Kur vinte koshi i kontributeve para fytyrës sime, edhe pse unë isha fëmijë që rritesha nga nënë e vetme, sërish kisha në xhep ato pak lekë që ime më mi jepte (pasi ia kërkoja unë), që t’i hidhja te ai koshi.

Kanë qenë jo më pak se 348 të diela të jetës sime gjate se cilave unë kam kontribuar për Kishën Nehemia në Pogradec.

Jam shumë i lumtur për këtë kontribut që kam bërë (dhe jo krenar se e di qe krenaria eshte mekat…).

E konsideroj Kishën Nehemia si një shembull të jashtëzakonshëm se si një grupim apo organizëm i motivuar nga dashuria e Perëndisë mund të investojë në shoqëri e mund të realizojë shumë shpesh punë që shteti nuk i bën dot (sot ajo kishe ka shkolle private, gjimnaz privat, universitet serioz privat, spital privat, etj. madje z. Arnold Geiger konsiderohet nga shteti gjerman jo sin je pastor por si nje investitor gjerman ne Shqiperi).

Isha 16 vjeç, kur përktheja në fshatin Bratomirë të Pogradecit, në shtëpinë e një burri të gangrenizuar deri në afërsi të organeve jetësore. Dhe e mbaj mend sesi doktorët e klinikës së kishës Nehemia u morën me atë rast të pashpresë atehere kur sistemi shëndetësor shtetëror shqiptar kishte dështuar.

Lexoni edhe: DO TE KISHA TURP PO TE ISHA MINISTER I MIREQENIES SOCIALE

Unë e di shumë mirë (DHE E MIREKUPTOJ) rëndësinë e shërbimeve sociale që kisha dhe xhamia ofron në këtë vend, sa herë që  shteti dështon, por refuzoj te degjoj shtetin te me thote se po japim disa lek qe pastaj te kemi mundesi me shume te "kontrollojme" aktivitetin e tyre...

Kur dy ditë më parë botova një shkrim në lidhje me financimet e shtetit shqiptar për fetë zyrtare në Shqipëri (5 të tilla), qëllimi im nuk ishte të denigroja punën që këto organizata shpirtërore dhe legale ofrojnë për vendin tonë.

Unë isha dhe jam akoma i skandalizuar për këto arsye:

1. Refuzoj që lekët e xhepit tim të shkojnë për rroga priftërinjsh apo hoxhallarësh. Dua të di psh, për cfarë do përdoret ai 1 lek i xhepit tim që do të shkojë për Kishën Katolike apo ortodokse. Do përdoret për të paguar priftin apo do përdoret për të krijuar një shërbim për shoqërinë, shërbim nga i cili unë si djalë gej nuk do përjashtohem?!
2. Refuzoj që lekët e xhepit tim (përmes formave të taksimit) të akordohen nga shteti për të ndihmuar fetë pa më pyetur më parë se çfarë mendimi kam unë: Unë do doja, për shembull, që pjesa e taksës që unë i paguaj shtetit e që duhet destinuar për shërbime sociale, ti shkojë azilit të pleqve, jo Xhamive të palegalizuara, apo kishave si ajo ku unë kam derdhur lekët e time mëje për 8 vjet rresht! Thjesht sepse keshtu dua une te shpenzohen leket qe une jap per sherbimet sociale!
3. Refuzoj të paguaj unë nga xhepi im për kurrikula fetare që frymëzojnë urrejtjen sidomos karshi njerëzve si unë, me orientim seksual ndryshe nga shumica. Trecereku i atyre miliona lekëve që merren pa më pyetur mua dhe qytetarëve si unë, do të shkojnë për edukimin fetar! Edukim që parimet e mia si aktivist për të drejtat e njeriut i konsideron akoma si mëkat! “Edukim” qe ne cdo moment frymezon urrejtje ndaj meje dhe qindra mijera njerezve si une.
4. Refuzoj intelektualisht të më thonë se: “më mirë të financojë vetë shteti fetë se këto të kërkojnë pastaj financime të dyshimta”. Nese qenka ky panic shteteror atehere paskemi nje problem tjeter, me te madh…

Kaq! Për këto arsye unë vazhdoj të mendoj se do të kisha turp po të isha sot ministër i Mirëqenies Sociale që akordon 1 milion dollare më shumë fonde për 5 fetë zyrtare në Shqipëri, krahasuar me nje vit me pare.

nga Historiaime.com