Blloku Politikë

A duhet një konfirmim apo dëshmi e “Bashkimit Europian” për të kuptuar se çfarë turpi ishte referendumi, i ashtuquajtur i tillë, në Partinë Socialiste? Natyrisht që jo. Për këtë mjafton vetëm arsyeja më normale. Referendumi ngeci në trajtimin mediatik si një lloj keqkuptimi, fshehur mbas një pyetjeje të padenjë për të thirrur në votim anëtarësinë dhe po vazhdon të prodhojë keqkuptime. Sot u raportua se ai ka shërbyer si një standard në talljen që na vjen pa doganë nga “Bota e qytetëruar”.

Në përballjen për ndërtimin te Parku i Liqenit në Tiranë, “ka hyrë” në lojë edhe Presidenti i vendit, Bujar Nishani. Zyra për shtyp e Presidencës, njofton se Nishani ka pritur në një takim në zyrën e vet, një përfaqësi të qytetarëve “të angazhuar në mënyrë aktive në denoncimin dhe kundërshtimin e ndërtimit tek parku i Liqenit të Tiranës si dhe të procedurave që po ndiqen në brendësi të hapësirës së gjelbër të këtij parku”.

Ministrja e Inovacionit, Milena Harito ka zbuluar pak a shumë filozofinë që ndiqet në emërimet e administratës. Gjatë një seance dëgjimore në Komisionin e Ligjeve ajo është përballur me kritika nga deputetët për nivelin e juristëve të administratës.  “Niveli që kemi sot i juristëve në administratën publike është nën mesatare. Që ta kuptosh këtë, mjafton të shohësh ligjet që vijnë këtu. Dhe e kupton se çfarë juristësh ka administrata. Ka një problem që ka të bëjë sa me rekrutimin dhe me vlerësimin në proces.

Në emisionin "Zululand" Ben Blushi ka sqaruar disa nga momentet e përballjes së tij me Edi Ramën në PS, duke aluduar për një sëmundje të vjetër të këtij të fundit me zgjedhjet. Sipas Blushit kjo u kuptua që me qëndrimin e kreut socialist pas zgjedhjeve të vitit 2009, që sipas deputetit socialist u humbën nga PS-ja.
Më poshtë intervista:

Procesi zgjedhor i zhvilluar së fundmi në Partinë Socialiste, ose i njohur si referendumi për mandatin e Edi Ramës në krye të saj, po vihet në pikëpyetje për mbarëvajtjen e tij. Sot raportohet për disa debate të zhvilluara në mbledhjen e Grupit Parlamentar të saj, mes deputetit Ben Blushi dhe kryetarit të Grupit Parlamentar, Gramoz Ruçi. Gazeta “shqiptarja.com” shkruan se Blushi ka kërkuar dokumentacionin zgjedhor, çka sipas tij nuk ekziston i plotë. Por kjo kërkesë ka hapur të tjera diskutime, sa kohë që Ruçi ka adresuar deputetin në fjalë te Komisioni Zgjedhor i PS-së.

Modeli laburist i adoptuar nga Partia Socialiste për zgjedhjen e kryetarit duket se pati sukses në planin e brendshëm, por jo në atë të jashtëm. Nisur nga debati për primaret që do të zhvillohen për garën presidenciale në Francë, deputetja socialiste franceze, Aurelie Filippetti tha se modeli i zgjedhjeve brenda partisë me një kandidat të vetëm nuk duhet ndjekur. “ Ka nga ata që ëndërrojnë një primare alla shqiptare: vetëm me një kandidat, Francois Hollande, dhe asnjë kokë të mos ngrihet”-thekson deputetja franceze  në një artikull të saj të botuar në gazetën “Le Parisien”.

PD është e shqetësuar se me ccfarë standardesh do priten dhe trajtohen 3 mijë muxhahedinët që do strehohen në Shqipëri. Zëvendëskryetari i Komisionit të Sigurisë Kombëtare, Flamur Noka, ka depozituar në kuvend kërkesën për informacion për masat e marra, për kapacitetet pritëse, për standartet e ofruara, për trajtimin e tyre. Noka kërkon gjithashtu numrin e saktë të personave të mbërritur, sa pritet të vijnë dhe afatet kohore. A e kanë statusin e refugjatit, a janë regjistruar lëvizjet e tyre, etj.

Pyetja që shtrojnë socialistët pas referendumit plebishitar në favor të kryetarit të tyre është se çfarë qëndrimi do mbahet me Ben Blushin. Baza në shumë raste është emotive dhe në të tilla situata kërkohet mendimi i më të urtëve ose atyre që në gjuhën partiake quhen “senatorët” e PS. Njëri prej tyre, Servet Pëllumbi, i njohur si profesori i socialistëve e sheh Blushin jashtë Partisë Socialiste.

Çështja e refugjatëve sirianë është rimarrë sot nga gazeta greke “Kathimerini” përmes një shkrimi të Evangelos Venetis. Po sjellim një pjesë nga ajo që ka përkthyer gazeta “Mapo”: “Shqiptarët e mbajnë mend, se Greqia, ndryshe nga Italia, i hapën kufijtë dhe grekët e Epirit pritën qindra e mijëra refugjatë shqiptarë me mikpritje, duke iu dhënë ushqim, ujë dhe strehë, duke iu garantuar akomodim dhe duke i ndihmuar ata për të shkuar më në jug, drejt qendrave më të mëdha urbane të Greqisë.