Blloku Billboard

Saimir Tahiri ishte personi i parë që përmendi publikisht mundësinë se mund të burgosej. E bëri këtë në rrëfimtoren e Blendi Fevziut duke iu dridhur mjekra. 

Kanë kaluar muaj që nga ajo mbrëmje dhe sot ish-ministri i Brendshëm është shfaqur në Prokurori ku siç thuhet ka dorëzuar disa prova të reja. 

Ky është po ai njeri që deklaronte se kishte përdorur makinën e Habilajve pasi e kishte shitur dhe se ky ishte një gabim. Kur sheh se çfarë na kanë dëgjuar veshët këto kohë, Tahiri ngjan ndoshta edhe si i pafajshëm. 

Në historinë e kësaj që ndodhi sot me ish-ministrin e Brendshëm, lajmi është se dorëheqja e tij u njoftua nga kryeministri Edi Rama që bëri kështu edhe rolin e zëdhënësit. Siç bëhet e ditur tashmë, Fatmir Xhafa i ka paraqitur dorëheqjen kryeministrit ditën e enjtë dhe në deklaratën e tij nuk jep asnjë arsye për largimin. Sqarimi i këyre motiveve është detyrim për opinionin publik në Shqipëri që në kushtet e mungesës së transparencës ka të gjithë të drejtën ta shpjegojë këtë që po ndodh me dyshimin se kemi të bëjmë me larje hesapesh. 

Tashmë është e dukshme se qeverisja e z. Rama në aspektin politik është përqendruar te diversion reciprok me opozitën. Me një lëvizje të shpejtë, kryeministri ka neutralizuar për momentin kauzën anti-krim dhe antimafia të opozitës, e cila u vu në krye të një beteje që duket se sikletosi shumë qeverinë dhe mazhorancën. Lista e njerëzve të pushtetit, apo të afërt me të që po dalin me probleme penale, rekorde kriminale dhe që kanë kontakte të afërta me njerëz të krimit, duke se nuk mbaron. 

Ardit Bido tregon se ku shkuan fondet sekrete të Greqisë në Shqipëri

Policia dhe qeveria “bënë namin” dje në mbrëmje. Dy ish-deputetë socialistë të arrestuar, dy persona të njohur të botës së krimit në kërkim, një vëlla i njërit prej ish-deputetëve arrestuar; arrestuar po ashtu vëllai i Drejtorit të Transporteve, ish-deputetit socialist, Arben Isaraj, këta dhe të tjerë ranë në pranga.

Aksioni përfshin edhe kërkimin e Klement Balilit, ndërkohë që duket se “partia nuk po kursen radhët e veta”.

Nëse Shqipëria do të ishte një shtet me standarde minimale do të ishte duke trajtuar sot nevojën për trajtimin e raporteve ndërshtetërore me dy shtete: Turqinë dhe Greqinë.

Sali Berisha i parë i bëri heronj. Heronj të rremë të një shoqërie që ecën mbrapa përmes stafetës së iluzioneve.

I bëri heronj gazetarët si komunitet dhe bëri madje heronj të privilegjuar ata, të cilët hëngrën ndonjë dorë dru për ndonjë shkrim që sot do ishte qesharak nga njerëz pagdhendur të atij pushteti të viteve ’92-97. Në atë valë dhune absurde, u justifikua edhe ndonjë incident që përfshinte gazetarë, por që nuk kishte të bënte me punën.

Ajo që ndodhi në Parlamentin Europian nuk është ndonjë gjë e bukur. Qoftë edhe sikur të shohim protagonistët, Genc Pollo dhe Taulant Balla. Por përtej dukjes së parë, është fakt se Shqipëria e sotme nuk mund të mbulohet nga Shqipëria e ligjëruar nga qeveria shqiptare. Është një gjë të bësh publicitet pozitiv dhe krejt tjetër të kërkosh që me miq e shokë gjithëfarësh të kalosh nëpër institucione të huaja dokumente apo vendime për një Shqipëri që nuk ekziston.

Partia Socialiste ka dhënë kushtrimin: duhet të shpëtojmë Partinë Demokratike nga “Babalizmi”. Demkat dhe rrogëtarët e medias janë lëshuar në një performim histerik patriotizmi politik që mëton të thërrasë në binarët e realitetit opozitën. Të cilës pushteti europian që kullandris me ustallëk Shqipërinë, nuk mund t’ja zgjasë dorën në këto kushte. 

Po ta shohësh nga pikëpamja terminologjike, kumbimi i etiketës “Babale” është provincial. Krahasuar me prodhimtarinë e Berishës në opozitë, ky fishek i pisqollës propagandistike socialiste, nuk vret. Sepse nuk ngjit. 

Sa herë ka dalë në media tallavaja e emërtesave të rrugëve në Kamëz? Shumë herë. Dhe me të vërtetë, Kamza e Xhelal Mziut është okëbëzuar aq shumë, saqë më shumë se një mballomë në kulturën e kryeqytetit tonë të dashur e shumë oksidental, Tiranës, ngjan si një entitet rrëzëlltës, pasqyrash dhe xhinglash që në fund e bëjnë diçka të veçantë.

Por të mos i biem kaq shumë në qafë Kamzës, që për arsye nga më të shumtat e justifikon edhe këtë sjellje marroku të Xhelalit të vet që në fund të fundit udhëhiqet nga disa preference momentale që nuk lënë gjurmë dhe as nxisin ndonjë keqkuptim.