Preçedentët e rrezikshëm që solli ndërhyrja e SHBA dhe NATO-s në Kosovë*

Ted Galen Carpenter, bashkëpunëtor në studimet e mbrojtjes dhe të politikës së jashtme në Institutin Cato, redaktor dhe autor i dhjetë librave dhe i më shumë se 650 artikujve mbi Çështjet ndërkombëtare, publikonte tri ditë më parë një opinion në National Interest, rreth precedentit të NATO-s në Kosovë. I tmerrshëm e quan Carpenter aktin e ndërhyrjes sidomos në kultivmin e një dyshimi permanent nga Rusia që sot po kundërvepron. Më poshtë pjesë nga opinioni: 

Ndërhyrja e Kosovës vendosi disa precedentë të rrezikshëm. Një aleancë e udhëhequr  nga Shtetet e Bashkuara sulmoi një vend që nuk kishte sulmuar ndonjë anëtar të NATO-s, nuk mori parasysh protestat e zemëruara të Moskës dhe shkëputi me forcë krahinën e një vendi sovran, duke e vendosur nën kontrollin ndërkombëtar. Ky grup precedentësh shqetësues u nxit nga veprimet që Shtetet e Bashkuara dhe aleatët e saj morën në fillim të vitit 2008. Kosova dëshironte të shpallte pavarësinë nga Serbia, por ishte e qartë se një veprim i tillë do të ballafaqohej me veton ruse dhe kineze në Këshillin e Sigurimit të OKB-së. Por Uashingtoni dhe koalicioni ad hoc i vendeve të Bashkimit Evropian anashkaluan krejtësisht Këshillin e Sigurimit dhe miratuan deklaratën e pavarësisë së Prishtinës.

Ishte një lëvizje jashtëzakonisht e diskutueshme. Jo gjithë anëtarët e BE ishin në unison me këtë politikë, pasi disa prej tyre shqetësoheshin për degëzimet të ngjashme. Për Spanjën,  një vendim i tillë mund të jepte efekte separatiste, veçanërisht te baskët dhe katalonasit. Greqia dhe Qiproja ishin thellësisht të shqetësuara se ratifikimi i shkëputjes me forcë të Kosovës nga Serbia mund të legjitimonte konfiskimin e mëparshëm ushtarak të Turqisë në pjesën veriore të Qipros dhe krijimin e mëvonshëm të Republikës Turke të Qipros Veriore në atë territor të pushtuar.

Kremlini shtoi praninë ushtarake në Gadishullin e Krimesë dhe e përdori precedentin për "mbikëqyrjen" e një referendumi në të cilin Krimea votoi për t'u ndarë nga Ukraina. Ky hap ishte një prelud i aneksimit të gadishullit të Rusisë. Uashingtoni reagoi me zemërim edhe më të madh se sa kishte ndjekur pushtimin e Gjeorgjisë nga Moska, duke vendosur një sërë sanksionesh ekonomike kundër Rusisë. Në një konferencë për shtypi, Presidenti Obama tha se Rusia nuk mund të lejohet të rishkruajë "kufijtë e Evropës". Por asnjë nga gazetarët nuk i kërkoi presidentit të tregonte atë çfarë mendonte se NATO kishte bërë në Kosovë.

Ndërhyrja e Kosovës ishte një gabim edhe më i keq i politikës së jashtme të SHBA-ve sesa intervenimi në Bosnje. Ajo fuqizoi një lëvizje politike jashtëzakonisht të keqe si Ushtria Çlirimtare e Kosovës, e cila vazhdoi të kryejë një sërë shkeljesh të të drejtave të njeriut. Misioni e transformoi më tej NATO-n nga një aleancë ushtarake mbrojtëse në një mekanizëm për kryqëzata agresive të ndërtimit të kombeve. Me forcë aneksoi territorin e një shteti sovran dhe krijoi një shabllon shqetësues në sistemin ndërkombëtar të Luftës së Ftohtë. Uashingtoni mënjanoi më tej të drejtën ndërkombëtare duke anashkaluar Këshillin e Sigurimit të OKB-së dhe duke përdorur një koalicion ad hoc Perëndimor për t'i dhënë pavarësinë e një njësie si Kosova.

Këto veprime vendosën precedentë jashtëzakonisht të dëmshëm që janë kthyer kundër Perëndimit. Dhe e fundit, por sigurisht jo më pak e rëndësishme, veprimet e Shteteve të Bashkuara dhe aleatëve të saj në NATO më tej helmuan marrëdhëniet me Rusinë. Në çdo aspekt, misioni i Kosovës i udhëhequr nga SHBA ishte i parëndësishëm dhe kundërproduktiv

http://nationalinterest.org/feature/how-kosovo-poisoned-americas-relatio...