opinion

Janë disa elementët e paprecendentë që solli Ana Brnabiç në historinë e kryeministrave serbë. Ajo është gruaja e parë që kryeson një qeveri serbe, dhe e para lezbike. Për më tepër është është e para në botë që bëhet me fëmijë (gjatë detyrës) nga partnerja e saj. Megjithatë, e gjitha kjo nuk mjafton për ta bërë Ana Brnabiç një pararendëse të të drejtave të homoseksualëve dhe as Serbinë një cep të Europës që qëndron politikisht korrekt.

Herman Van Rompuy dhe Žiga Turk^*

Sulmi në Kapitol Hill është veçse një zile alarmi për të gjithë demokratët në të gjithë botën dhe kulm i aktiviteteve të vazhdueshme për të minuar besimin në demokraci, në SHBA dhe gjetkë. Populizmi dhe autoritarizmi në rritje, shkeljet e shtetit ligjor deri edhe nga vetë BE, janë gjithashtu simptoma të krizës.

Rikthimi i linjës ajrore për pasagjerë mes Athinës dhe Stambollit javën e kaluar është një zhvillim i rëndësishëm në fushën e transportit dhe atë të turizmit, si dhe marrëdhëniet dypalëshe midis Greqisë dhe Turqisë.

Rëndësia e këtij zhvillimi mund të kuptohet më mirë nga fakti se fluturimet e pasagjerëve midis dy vendeve u pezulluan për rreth 13 muaj, diçka që nuk kishte ndodhur në kohë paqeje, përjashto krizën e Qipros në 1974.

Jetojmë në kohë interesante dhe njëkohësisht të rrezikshme. Çdo gjë është me tepri. Sidomos kur bëhet fjalë për kërcënimet dhe sfidat, nga Covid-19 te ndryshimi i klimës. Gjithashtu, “mulliri” i informacionit ecën 24 orë në 7 ditë të javës, pa u ndalur. Presioni për të komunikuar është gjithashtu pa ndërprerje. Pasionet e të gjithë atyre që marrin pjesë në debatin publik janë të shfrenuara. Bota e mediave sociale varros çdo gjë që nuk është ekstreme. Nëse kazani i politikës dikur funksiononte, të themi, në 300 gradë, tani është mbi 1 000 dhe vazhdon të nxehet.

Trazirat në Libi dhjetë vjet më parë nisën për shkak të guximit të popullit, veçanërisht atij në Cyrenaica, që mbushi rrugët rrugët në protestë kundër diktaturës. Kjo ndodhi pikërisht në valën e shpresave të mëdha në emër të lirisë dhe demokracisë që hyri në histori si Pranvera Arabe. Nëse Zine El Abidine Ben Ali sapo ishte dëbuar në Tunizi dhe Hosni Mubarak në Egjipt, pse nuk duhej të ndodhte e njëjta gjë me Muammar Gaddafin?

Sot po udhëtoj drejt Moskës. Hera e fundit që një Përfaqësues i Lartë i BE-së vizitoi Rusinë ishte katër vjet më parë. Qëllimi kryesor i vizitës sime është të diskutoj çështjet që na shqetësojnë në lidhje me vendin dhe rolin e Rusisë brenda Evropës dhe angazhimin e saj në nivel ndërkombëtar.

Marrëdhëniet BE - Rusi janë përkeqësuar gjatë dekadës së fundit dhe, veçanërisht që nga aneksimi i paligjshëm i Krimesë dhe Sevastopolit në vitin 2014, ato janë shenjuar nga mungesa e besimit. Sot, ne e shohim njëri-tjetrin si rivalë dhe konkurrentë dhe jo si partnerë.

Kur presidenti i ardhshëm i SHBA të betohet në 20 janar 2021, ai do të jetë personi më i vjetër që ka bërë betimin në atë zyrë. Donald Trump, nëse rizgjidhet, do të jetë 74 vjeç; nëse zgjidhet Joe Biden, ai do të jetë 78 vjeç. (Rekordi i mëparshëm është vendosur në 1985, kur Ronald Reagan e mori mandatin e tij të dytë tre javë para se të mbushte 74 vjeç).

Mark Honigsbaum - The Guardian

Më 7 shtator 1854, në mes të një epidemie të furishme kolere, mjeku John Snow iu drejtua bordit të kujdestarëve të famullisë së St James me kërkesën për hequr dorezën nga një pompë uji publike në Broad Street në Soho të Londrës. Snow kishte konstatuar se 61 viktima të kolerës kishin nxjerrë kohët e fundit ujë nga pompa dhe arsyetoi se uji i ndotur ishte burimi i epidemisë. Kërkesa e tij u pranua dhe, edhe pse do të duheshin edhe 30 vjet të tjera që teoria e mikrobeve të kolerës të pranohej, veprimi i tij i dha fund epidemisë.

Ndihem i çuditur që pasi punoi për dy ditë, kryeministri më kushtoi një videoklip, madje me vetë zërin e tij. Do të kem kënaqësinë ta ridëgjoj, kur afera e inceneratorëve të zbardhet një ditë plotësisht.