odiseja

Festimet janë kohë e kaluar gëzueshëm dhe mundësi për t’u ribashkuar me familjen dhe miqtë. Por më pas, njerëzit ndonjëherë mund të mbeten në pikëpyetje për marrëdhëniet e tyre. Kthimet njëherë në vit në shtëpi mund të shkaktojnë një nostalgji të pakëndshme në tensionin mes mënyrës se si kujtohet e kaluara dhe si përjetohet e tashmja.

Fenomenet e fundit të mbledhura nën emrin e kultura e anulimit (diçka e ngjashme me "censurën kulturore") mund të gjykohen nga dy këndvështrime. Të këmbëngulësh në të qenit politikisht korrekt në aspektin e racës dhe gjinisë është një mënyrë për të shmangur diskriminimin që ekziston ende dhe për të ribalancuar pabarazitë e vjetra dhe të mëdha në fushat e studimit, deri para disa dekadash prerogativë pothuajse ekskluzive e meshkujve të bardhë.

Luftërat trojane përfunduan me humbjen e Trojës dhe rënien e saj në duar të grekëve, shumë prej të cilëve u kthyen në shtëpi. Por i madhi Odise nuk ishte mes tyre. Ai mbeti i izoluar në ishullin e largët të Ogygias, duke shijuar – apo u bezdisur – dhuratat ndjellëse të nimfës së bukur Kalipso. “Odiseja” e Homerit, është siç e dimë të gjithë, historia e udhëtimit të gjatë të Odisesë për të shpëtuar nga Kalipsoja, drejt shtëpisë së tij në Itakë, aty ky gruaja e tij Penelopa pret, e rrethuar në mungesë të tij nga 117 princa të rinj në moshë sa për të qenë djemtë e saj.